Weer de hele dag vanwege de sterke wind in deze haven gebleven. Er was meer wind dan gisteren, hoewel die tegen de avond helemaal wegviel en we nog heerlijk in de kuip rond de barbecue hebben gezeten. We hebben genoeg om handen om ons niet te hoeven vervelen. Er moet nog heel veel aangevuld worden aan de weblog. Door niet per dag te verslaan, maar vanaf het moment dat we schrijven ook de afgelopen dagen te beschouwen, vallen er veel gaten in het verhaal. We publiceren zodra dat kan, maar dan is het verslag vaak niet volledig. Op de achtergrond is er het scheepsjournaal waarin per dag de tochten, barometerstanden, motoruren enz. worden bijgehouden. Als we afstrepen welke dagen er beschreven zijn, zouden we de ontbrekende delen alsnog kunnen invullen, maar dat zal wel teveel tijd gaan kosten. Enkele momenten moeten we zeker beschrijven omdat we ze ook zelf niet willen vergeten of er een aardige foto van hebben.
Zo is er de tocht over het Vätterenmeer van West naar Oost.
Donderdag, 9-7, Granvik - Vadstena (sluit chronologisch aan bij week 4)
Woensdagavond speelde er om 10uur een plaatselijk populaire band van middelbare mannen Rock and Roll in het restaurant bij de haven. We zouden er naar toe gaan, maar na enkele nummers over het water heen aangehoord te hebben zijn we toch maar te kooi gegaan. Het was allemaal een beetje van hetzelfde, te weinig muzikaal en teveel op zeker gespeeld.
We staan op tijd op en vertrekken bij redelijk weer, maar weten dat het slechter gaat worden, voor een tocht van ruim 20 mijl. Dat is niet zo ver, maar de golfslag op het meer is erg vervelend na de afgelopen dagen. Kort en steil met soms een erg hoge golf tussendoor. Onbetrouwbaar. Al na een half uur begon het te regenen en draaide de wind naar achteren. Alleen op de fok liepen we 4-5 knopen. Het is soms moeilijk sturen met hoge achteroplopende golven. Het zicht was slecht en de regen waaide de kajuit in waar de laptop, met navigatieprogramma aangesloten op de GPS, in een plastic zak op de kaartentafel stond als extra hulp bij het kaartlezen. Het werd een natte boel binnen. Verkleumd tot op het bot, ondanks onze goede zeilpakken, bereikten we de overkant. De contouren van het kasteel, waar, in de slotgracht plaats was voor enkele gast-schepen, waren goed te zien.
Er naar toe varen moest via een grote omweg waarvan de sparboeien en hun kleuren moeilijk te onderscheiden waren. Navigatie via het beeldscherm is dan een prettig hulpmiddel. Het geeft meer zekerheid, want hier buiten de betonning varen geeft geheid problemen. We leggen aan bij het kasteel, de foto's zeggen genoeg daarover, en maken een wandeling door het plaatsje. Een erg leuk plaatsje met enkele winkels. Beetje toeristisch maar niet overdreven. We bezoeken de kerk van de heilige Birgitta. Een bijzonder bijna vierkant en eenvoudig hoog gebouw van grijsblauwe steen met een puntdak en kleine toren. 16e Eeuws altaarstuk uit Brussel en nog een paar mooie zerken op de grond. Ook de kist met wat rest van de dame die haar heiligheid verkreeg op grond van het feit dat ze, toen ze weduwe was geworden, aan de paus vroeg om hier een klooster te mogen stichten. Dat is allemaal gelukt en deze plek is nog steeds een pelgrimsoord. Bij het toeristenbureau is een uitstalling van enkele geraamten die op deze plek zijn opgegraven uit het knekelveld waar de dood gemartelde lijken van veroordeelden werden geborgen.
Je ziet de gebroken ribben en kapotgeslagen schedels, soms met een ijzeren pin er nog in. In het algemeen jonge mannen. De expositie wijst erop dat de doodstraf, maar ook marteling, nog lang niet overal in de wereld is afgeschaft. Desondanks vragen we ons af of de opstelling toch ook niet een beetje met spanning en sensatie van doen heeft, zoals destijds ook het volk uitliep om de executies te zien.In de uitdragerij van de Charitas-vereniging kopen we een vijzel die we aan boord misten en een paar mooie eenvoudige groflinnen keukendoeken.
Vrijdag 10-7, Vadstena
Vandaag het kasteel bezocht. Een historische expositie met veel prenten, stambomen en enkele schilderijen van slechte kwaliteit. Rijke machtige en verveelde lieden worden om onduidelijke redenen geportretteerd en hier opgehangen. De zalen en ruimtes zijn groot en mooi, maar de aankleding is als een dorpse oudheidskamer. Museaal en didactisch onder de maat. Jammer. Maar wat dat betreft zijn we vaker teleurgesteld hier. Het lijkt wel of cultuur en geschiedenis hier geen rol van betekenis speelt. We zijn benieuwd wat Stockholm ons te bieden heeft. In Götenborg was vorig jaar alles van enig belang toevallig gesloten of in de verbouw.
Toch komen we een paar dagen later bij Motala (12-7) twee boeiende exposities tegen, maar die liggen op een ander terrein. Op onze wandeling naar de sluizen van Borenshult is in twee kleine barakken een tentoonstelling over het graven van het Götakanaal ondergebracht. Eén behandeld de techniek en ingenieurskant, de ander het handwerk door duizenden soldaten (in tenue en schietklaar) en Russische deserteurs. Klein eenvoudig maar mooi opgezet met veel verklarende teksten. We kunnen er in met onze chip-kanaalkaart, die we ook voor de douche en wc onderweg gebruiken. Automatisch gaat het licht aan en er ligt een gastenboek. Er is verder niemand aanwezig. Als we de zaak bekijken valt er buiten een plensbui. Op de terugweg komen we aan de overkant van het kanaal, langs de Motala-werkstatt waar de eerste Zweedse stoommachines en stoomlocomotieven werden gefabriceerd.
Later ook de electra en motoren voor onderzeeërs, mijnen en torpedo's. De fabrieken zijn verplaatst en in een oude hal staan machines en producten uit het verleden. Een indrukwekkend staaltje techniek is de bewonderen. De expositie lijkt door echte liefhebbers te zijn opgesteld. Simpel rechttoe-rechtaan met korte beschrijvingen. Voor techneuten een lusthof, maar voor mensen die weinig van de zware techniek en mechanica afweten waarschijnlijk alleen maar een verzameling grote ijzeren spullen. We lunchen (Vadstena) in een klein eethuis waar men een merkwaardig idee heeft over het maken van een tonijnsalade: Leg een stuk sla op een groot bord en keer daar een blik asperges (klein gesneden), blik rode bonen, blik mais, blik tonijn en nog iets van het een of ander op om. Snij een ei in tweeën en een tomaat in vieren. verdeel de zaak en klaar is Kees.
's Avonds eten we beter in een kelder, waar later een bluesband zal optreden. Het eten was prima, al was de bediening erg ongeduldig en haastig. Dat is hier in Zweden niet bijzonder hebben we gemerkt.
Al voor je goed en wel zit ligt de menukaart voor je neus en voor je de kans krijgt die te openen wordt gevraagd wat je wilt hebben. Zolang je nog geen keus hebt gemaakt komen ze iedere minuut vragen of je er al uit bent. Bestel je iets, dan wordt het vrijwel onmiddellijk opgediend; Hoe ze dat voor elkaar krijgen snap je niet. Afrekenen is ook zo gepiept. Alles gaat allervriendelijkst en nooit te duur, zelfs de wijn is betaalbaar.
Van de band die pas na tienen begint, genieten we. Goede muziek, prima zanger. Binnen is het niet overvol, buiten op het terras, onder een afdak is het bomvol mensen die soms even binnenlopen om te kijken. Het is zomer, dus zit je buiten. Zo gaat dat hier. Wat opvalt is het aantal stomdronken lui. Soms nog erg jong maar ook volwassen kerels die zich bewegen als in een vrije val. Voor het enige toilet staat een lange rij (M/V). Merkwaardig minpunt. We moeten ook nodig plassen en gaan naar Lena terug.
