Rust in het fjord

Wat een weer,weer!

Zaterdag 17 Mei. Getterön:
Bij de eigenaresse van het restaurant kunnen we twee fietsen huren, er is geen slot bij en de banden zijn bijna leeg. Oppompen moeten we maar ergens zien te doen en een slot lijkt haar niet nodig. In Varberg, het stadje dat 5 kilometer verderop ligt en waar het grote slot is waar we gisteren langs voeren, pompen we bij een fietsenzaak de banden op en kopen een kabelslotje. Er is markt en Henneke koopt kruidenplantjes voor ons Lena-tuintje en verse groente. Het stadje zelf is niet zo bijzonder. Bij een staatsdrankenzaak, gewone winkels mogen geen alcohol verkopen dan alleen zeer-zwak-alcoholisch bier en cider, slaan we drie pakken wijn in. De witte Italiaanse Verdiccio is dezelfde die we thuis ook lekker vinden maar die hier een paar euro meer kost per fles, de rode Ciciliaan heeft een mooi etiket en blijkt later ook een goede keus. Thuis dronken we de laatste tijd alleen in het weekend, op de boot vullen we per dag een flesje van een halve liter die meestal bij de lunch en de vis wordt opgedronken. Aan het einde van de middag gunnen we ons nog een zwak%biertje, dat, als je er eenmaal aan gewend bent, heel behoorlijk smaakt. We hebben een watersportkaart teruggebracht naar de winkel omdat we waarschijnlijk toch niet tot Noorwegen doorvaren komende weken, kaarten zijn kostbare investeringen (deze kostte ruim €70-).Als ons plan zich wijzigt kopen we wel ergens weer een nieuwe.
's avonds speelt er een rock-and-roll bandje, een van de havenmeesters is zanger. In het restaurant waar het lekker vol zit met autochtonen, weinig jonge mensen. Wij zijn de enige gasten maar voor een aantal geen onbekenden meer. De stemming is goed en er wordt gedanst. Wij houden ons een beetje op de achtergrond en duiken tegen 10 ur samen de sauna in. Heerlijk het rijk alleen met de live muziek op de achtergrond.

Zondag 18 mei. Getterön:
De zon schijnt maar het is een koude wind buiten. Misschien willen we die middag nog naar het slot, maar de ochtend besteden we aan allerlei zaken binnen. Verwarming op een zacht pitje en koffie met ons Lena gebakje (Volkorenbisquit met een stukje extra pure chocola), websites, kaarten en boeken doornemen en het weer voor de komende dagen bestuderen. We hebben een prima internetverbinding en luisteren naar Vroege vogels en de VPRO.

Uiteindelijk rommelen we de hele dag een beetje aan. In de loop van de middag maken we nog een wandeling. We zitten al weer vroeg in de Sauna, de jachthaven is totaal verlaten. Het is nog steeds ijzig koud.

Maandag 19 mei. Getterön-Gottskar:
Er is helemaal geen wind meer en de zon is heerlijk, lekker buiten ontbijten en de trip voor vandaag plannen. De watertank wordt gevuld en we moeten dieseltanken verderop waar een automaat is die op de betaalkaart werkt. Alleen de VISAkaart wordt geaccepteerd in weerwil van de andere logo's.. Na steeds 400 SEK (Sweedse kronen= €44,- voor 27 liter) wil het ding afrekenen en moet de lange slang teruggesjouwd. Er gaat nog ruim 100 liter bij in de tank.
De mastenkraan even verderop is vrij en we leggen Lena met de grote mast ervoor om de windaanwijzer in de top eindelijk eens goed vast te zetten. Jan klimt naar boven met de val van de halfwinder die boven in aan de kraan wordt gebonden. Henneke krenkt met de vallier de mast richting kraan. Met de waterpomptang kan Jan maar net-aan het moertje dat al twee jaar loszit vastdraaien. Weer een klus geklaart. Het is al halfeen als we eindelijk wegvaren, de lunch is voor onderweg, gelukkig gaat het een beetje waaien. Eenmaal buiten gaan alle zeilen op en maaken we de mooiste zeiltocht tot nu toe. 2 a 3 knoop tijdens de luch en daarna 4-5 scherp aan de wind het hele rak tot aan het Kunstbakkefjord waar we in varen om de grore rotseilandjes heen. Dat ging bijna fout door een navigatievergissing bij het plotten. Maar op zicht hadden we dat gelukkig snel in de gaten. In de boxen van het haventje een stukje verderop is niet gerekend op een breed schip als Lena. We meren aan aan de tanksteiger wat de havenmeester geen probleem vindt voor een nacht. We verkennen het dorp. Meer protserige villa's dan we tot nog toe zagen. Weinig te doen verder, alles is nog dicht. In het clubhuis hebben een groep jongeren les, er worden de bekende dozen diepvriespizza's aangevoerd.

kusthoppen

Woensdag 14 mei. Torekov-Skallen:
Wat een heerlijke rustige windstille nacht. De zon staat al vroeg aan de hemel. Vandaag willen we de reis die voor gisteren gepland was vervolgen. Maar toch geen haast, eerst nog wat boodschappen doen (met het karretje) en dan diesel tanken. De wet van de remmende voorsprong dient zich aan. Pompen gaat met een automaat waar bankbiljetten in moeten. De procedure is vrij omslachtig en het lukt ons alleen om geld kwijt te raken in het apparaat. 20 euro armer en geen druppel diesel. Op zoek naar de havenmeester, die onderweg nog enkele bekenden wil spreken. Hij legt de procedure uit -die, wat achteraf blijkt, ook in onze pilot is beschreven- wisselt geld, vouwt het glad, sommige biljetten worden geaccepteerd anderen niet. Het blijft een raadsel. Na ruim 20 liter is het basta, geen druppel meer. Tegen de middag varen we uit en kunnen onder zeil naar Skallen. Een prachtige tocht over een rustige zee onder een heerlijk windje.

Als we aan het eind van de middag aankomen in de haven van de zeilclub is het er doodstil. Een paar mannen werken bij de kraan aan een boot en verder is het uitgestorven. Wij zijn de enige gast aan de steiger bij de ingang van de haven die aan de voet van hoge rotsen ligt. We maken direct een flinke wandeling de berg op waar wilde appelbloesems en oude jeneverbessen tussen veel ander lover de tuin van Eden lijken te willen overtreffen. Ook rotspartijen en vergezichten wanen je in het paradijs.
Wat heerlijk voor de mensen die hier in verspreid staande bungalows wonen. Als we terugkomen in de jachthaven zijn er meer mensen. De zeilclub houdt een wedstrijd, 9 boten op de zee aan de andere kand van de golfbreker waar onze steiger tegen aan ligt. We kijken er een tijdje naar, zittend tussen de Zweden, die merendeels goed engels spreken, en gaan dan eten maken. Mooie dag geweest.

Donderdag 15 mei. Skallen-Glommen:
Weer geen mens te bekennen als we 's ochtends naar het clubhuis lopen om te douchen. De boel gaat hier niet op slot. Het is bewolkt en de wind staat vrijwel tegen. drie uur in Glommen terecht. Omdat het weer snel versomberde, en de wind toe nam leek een volgende haven bezeilen ons niet verstandig.

Hier is een vissershaven waar een grote hal staat met koelwagens van vishandels er voor. Er zijn een paar steigers voor de boten van de watersportclub waar we aanleggen.

Het ziet er niet bijster aantrekkelijk uit verspreid staan er houten huizen met ruime tuinen in een vlakke omgeving. Als we terug komen van onze wandeling legt er een klein visserschip aan. Alle platvis is al verkocht aan de vishandel. Van de visser krijgen we vier jonge kabeljauwen.
Die direct de pan in gaan. Twee is voldoende voor onze avondmaaltijd van de overige maakt Henneke viskoekjes genoeg voor de komende dagen.
Vrijdag 16 mei. Glommen-Varberg:
Om acht uur zijn we buitengaats en zien de Duitse zeilers, die richting Oslo gaan, onderzeil. We proberen of onze koers ook te bezeilen is maar dat gaat niet en opkruizen is geen optie. Op de motor met de bezaan op tegen het slingeren ontbijten we. Na een klein uur kunnen we zeilen. Niet snel, 2 a 3 knoop, maar haast hebben we ook niet.

We zeilen langs een grote 16e eeuwse burcht boven op een rots richting Varberg een handelshaven waar zeeschepen hout inladen en ook de Stena veerdienst vaart. Aan de overkant van het Fjord ligt het schiereiland Getterö dat een natuurreservaat is en waar ook een grote jachthaven is. We vinden makkelijk een box en laten ons in het restaurantje de weg wijzen naar de watersportzaak om kaarten te kopen voor het scherengebied waar we de komende tijd zullen varen.
Aan de andere zijde van een grote Camping, waar honderden caravans langs verharde paden op rijen staan, vinden we een supermarkt. We kopen houtskool en nog een paar zaken. Ondanks het tochtige weer maken we 's avonds al een vuurtje en eten iets teveel hamburgers. Ook andere zweden maken de publieke barbecues aan. Er gaat veel vlees en drank in Viking. We hebben een vriendelijk en vrolijk contact met ze.

Filmpje (1 minuut)

Zo ongeveer gaat dat met ons.

Zeil, motor en gebonk

Maandag 12 mei.

Vandaag een lange overtocht naar Hallands Vadero, een schereneiland voor de kust van Zweden. We zijn daar vorig jaar ook een paar dagen geweest. Het is een onbewoond natuurreservaat met wat loslopend vee en een vuurtoren. In de zomer komen er veel dagjesmensen met de veerboot of met hun eigen bootje. Er zijn strandjes en er is bos en een ijstent. Nu zal het er wel rustig zijn. Het vakantieseizoen is nog niet begonnen. We varen (alweer tegen de wind in) een uur langs de kust voor we het verkeersscheidingsstelsel voor de zeeschepen zeilend oversteken. Eindelijk de zeilen op wat een rust. Alleen de windmolen snort een beetje. We moeten na drie uur rustig zeilen toch de motor een tijdje bijzetten om om de landtong Kullen van 188 meter hoog heen te varen. Zeilend opkruizen zou veel te veel tijd kosten. De motor maakt een merkwaardig bijgeluid dat we nooit eerder hebben gehoord, ook de toerenteller gedraagt zich vreemd. De schrik slaat ons om het hart. Twee jaar geleden hebben we aan de lopende band technische problemen met de motor gehad. Genoeg om een boeiend boek over te schrijven. We weten maar al te goed wat het betekent als die machine het laat afweten op cruciale momenten. Jan geeft een paar keer een dot gas en de toerenteller functioneert weer en het geluid verdwijnt. Er lijkt een relatie tussen beide. Misschien de aandrijving van de toerenteller? Enfin, we varen nog.

De laatste uren zeilen we weer. We zien de stapelwolken boven de heuvels van Zweden zich opbouwen en samentrekken. Het wordt in de verte aardig donker, dat worden fikse buien, de wind trekt al aan, dit kennen we. Het grootzeil en de kluiver worden weggehaald. We zijn nog maar een paar mijl verwijderd van het eiland waar tussen de rotsen een natuurlijk havenbekken is. Het is moeilijk navigeren door de rotsen onder water. De motor gaat weer bij en weer dat geluid dat we liever niet willen horen. Jan past de eerdere procedure toe, die weer blijkt te werken. Het wordt behoorlijk donker en het waait hard. De andere zeilen gaan in. Op de motor manoeuvreren we Lena naar de plek die we zochten. 

We herkennen de situatie van vorig jaar nog goed. Het nieuwe hekanker ligt gereed, Compleet met kettingvoorloop en de lange nylon band op haspel aan de preekstoel. We overleggen zorgvuldig hoe we hier het veiligst kunnen aanleggen. Er is een groot brok beton met een idem bolder op de rotsen gegoten daaraan willen we kop van Lena leggen, het anker moet de kont vrij van de rotsen houden. Eenmaal op zijn plaats, brengen we dan nog een paar lijnen uit naar rotsen opzij. Als we zouden merken dat het anker niet houdt, dan halen we het terug en bedenken iets anders. Het lijkt in een keer goed te gaan, Jan bedient anker roer en motor, Henneke zorgt voor het voorschip. Als zij 'afstoppen!' roept -dus jan het schip moet remmen op het anker- blijkt de nylon band spekglad om de bolders en door zijn handen te glijden, dat lukt nooit. Met dit nieuwe materiaal hadden we eerst moeten oefenen! Snel de motor volle kracht achteruit en toch vooral ook de ankerlijn strak houden om te voorkomen dat die in de schroef draait. (dat gebeurde ons hier vorig jaar). Dat ging net goed, geen rots geraakt. Het voorschip drijft weer op de rots af Henneke staat klaar met een lijn en Jan legt op de gok de nylon band met een mastworp en een borgknoop om de bolder.

Het geluk is met ons en Henneke staat al met de lijn rond het beton op de kant. De boeg ligt enkele decimeters van de rotsen en de boegspriet steekt er mooi overheen, dat ziet er goed uit, maar na een hoge golf bonkt er iets. Er ligt toch ergens een grote steen in de weg. 

Met de 20-30 meter lange lijnen waarmee we de boot aan rotsen verder weg en opzij verankeren proberen we haar van de rots weg te trekken. Dat lijkt te lukken, de ankerlijn staat strak als een snaar maar daar is nu niets meer aan te doen. Jammer want we zouden die een paar meter moeten vieren om Lena een stukje verderop tussen twee andere rotsen te kunnen leggen, maar dat is niet meer mogelijk. Na een klein uur lijkt de zaak geklaard en kruipen we de kajuit in, weg uit de koude natte wind. We hebben een ijskoude Korewijn wel verdiend. Heerlijk, een lekkerder borrel heeft de wereld nooit gezien, zeker op zo'n moment met pijnlijke handen van de touwen.

We eten ons klem aan de Chili bonen en drinken een fles rode wijn leeg. Eindelijk rust. Het bonkt weer ergens onder het schip. De wind draait het water zakt iets, Jan trekt en viert lijnen en we scrabbelen door. We slapen beroerd, zo nu en dan bonkt het of we van een berg vallen. Het is ongelofelijk donker als Jan nog een paar keer 's nachts buiten de zaak controleert. We liggen veilig en uiteindelijk wordt het rustig.

Dinsdag 13 mei.

Beiden hebben we slecht geslapen, spanning en onzekerheid zijn ons deel. De zon schijnt weer en er staat en mooi stevig dwarswindje uit de goede hoek. Na het ontbijt kruipt Jan de motorruimte in om het foute geluid van gisteren te vinden. Eén van de V-snaren is veel te slap en ingesleten. Het gereedschap komt erbij maar doordat een moer onvoorstelbaar vastzit is de zaak niet te verhelpen. Als die bout afbreekt zijn we nog verder van huis omdat dan ook de andere V-snaar, die voor de motorkoeling zorgt, niet meer functioneert. We zouden dan de motor niet meer kunnen gebruiken. De truck met een dot gas werkt nog steeds. Om de lange geplande tocht over zee te maken lijkt onverantwoord vanwege het moeilijk in te varen haventje waar we naar toe moeten. (alternatieven daarvoor zijn er niet) de enige mogelijkheid is om naar de haven van Torekov op het vaste land een paar mijl verderop te gaan. 

Het is maar een klein haventje maar er is een werkplaats lezen we in de 'Hafenlotse'. Ook zonder motor kunnen we met een grote slag die plek bereiken. We maken de lijnen los en kunnen ons naar het anker toetrekken. Alles gaat volgens het boekje en we manoeuvreren tussen de rotsen door van het eiland weg. Een uur later staan we in het winkeltje bij de werkplaats met twee alleraardigste jongens de situatie uit te leggen. We kopen een Zweeds gastenvlaggetje en vragen of er een geldautomaat of een bank in het dorp is om Zweeds geld te hebben. Die zijn er niet, later blijkt ons dat die alleen in de grote steden bestaan. Gelukkig brengt de VISA-kaart uitkomst. Daarmee kunnen we betalen maar ook extra geld wisselen. Gelukkig blijkt dat ook in andere kleine plaatsen zo te kunnen. Victor loopt mee terug en duikt de machinekamer in. De situatie is duidelijk en hij wil het meteen proberen te repareren. Voor een kopje koffie gunt hij zich geen tijd als hij probeert de onwillige bout los te krijgen. “Welke beer draait dat zo vast!” horen we hem roepen. Als de V-snaren er na vele pogingen met het zwaarste kaliber gereedschap aan boord en de handen van Jan als extra hulp, af zijn, blijken ze afwijkende maten te hebben. De snaren uit de werkplaats zijn iets korter maar door de waterpomp iets te verschuiven zouden ze kunnen passen. Een uur en enkele uitgeboorde gaten later geven we het op. Dit gaat niet lukken. Het is lunchtijd en hij probeert telefonisch andere snaren te bestellen, of dat snel lukt blijft een vraag waarop hij 's middags het antwoord hoopt te kunnen geven. Het maakt ons niet zoveel uit of we hier nog een paar dagen moeten blijven in dit doodstille en frisse haventje op deze wolkeloze warme dag. We verkennen het dorp en in de enige winkel kopen we een lekkere lunch bij elkaar. Daarna houden we siësta en vallen in een diepe slaap.

Om vier uur wekt Viktor ons, hij heeft andere snaren met ongeveer dezelfde maat (maar wel een gebruikelijke standaard) kunnen vinden en iemand heeft ze voor hem opgehaald. We maken thee en Jan en Viktor zijn na een halfuur sleutelen klaar, de zaak draait weer perfect. Wat een geweldige service! Morgen kunnen we weer weg. Maar we genieten eerst nog van een lange wandeling langs de kust door een natuurgebied. We zien, zittend op een rots aan de zee, de zon lager aan de hemel komen op deze heerlijke zwoele verstilde avond.