eindelijk weer internet

Maandag 2 juli Lyo - Faaborg

Vandaag maken we maar een kort tochtje. Ruim een uur met een gunstig windje, het is bewolkt maar droog. Een beetje zigzaggen tussen eilandjes en ondiepten door naar deze kleine oude maar aantrekkelijke havenstad. De steden zijn hier maar klein in de archipel van Zuid Denemarken. We leggen al voor lunchtijd aan in de voormalige hanelshaven die nu voor jachten geschikt is gemaakt. Aan een kade liggen nog veel kleine vissersbootjes, ook vaart er een personenveer. De grote veerboot, charterschepen en coasters liggen in de naastgelegen haven. Er zijn veel nederlandse jachten en charterschepen in de haven. We wandelen een paar straatjes door met kleine oude huizen en heel veel stokrozen voor de gevels. Het ziet er beeldig uit. Ook lopen we een kerk in waar de organist op een moeilijk stuk oefent; prachtige stijlvolle kerk. Evanals bij de kleuren van het houtwerk van de huizen is ook het interieur bijzonder van kleur. Grijs-groene tinten overheersen. Eerder viel ons al op dat je vrijwel nooit glansverf ziet, Daarna bezoeken het plaatselijke museum voor schone kunsten dat rond 1910 is gebouwd in opdracht van een plaatselijke fabrikant. Hij heeft zichzelf een centrale positie gegeven met een meer dan manshoog standbeeld in zwarte steen. Ook zie je hem op andere plekken op schilderijen en foto's terugkomen. Het is een typisch museum uit zijn tijd waar schijnbaar ook nooit iets is veranderd. De collectie beslaat enkele Deense schilders en een beeldhouder waarvan we nog niet hadden gehoord. Er hang vooral veel. Enkele stukken zijn de moeite van het zien waard. Er is een kleine expositie van een hedendaagse kunstenaar die knap tekent maar o.i. verder weinig te melden heeft. We drinken op een terras een heerlijk glas bier (Tuborg-Classic) onder een grote paraplu die ons tegen een (alweer) regenbui beschermt. Wat we al eerder zagen is dat bij alle terassen fleece plaids liggen die je kan gebruiken als je het koud krijgt, er wordt gemakkelijk gebruik van gemaakt. Ze zijn meestal wel met reclame bedrukt. Op de terugweg kopen we bij de haven verschillende gerookte vis en gerookte Noorse garnalen. De ons bekende en zo geliefde grijze garnalen kan je hier overigens nergens kopen. Samen met de zelfgemaakte aardappelsalade is het weer dik genieten terwijl de regen op de kajuit plenstst.


Dinsdag 3 juli Faaborg

Gisteren kwamen we eigenlijk niet in het juiste museum terecht. Het plaatselijke historische museum vonden we pas eind van de middag en toen was het al gesloten. We gaan er vandaag naar toe. Het is gevestigd in een groot oud woonhuis. Erg mooi gerestaureerd pand en binnenhof. Er is ook een nederlandse beschrijving van de tentoonstelling. Dat maakt het wel eenvoudiger dan alle Deense teksten te intepreteren, wat ons trouwens steeds beter lijkt te lukken, maar niemand die ons controleert of corrigeert. Misschien maken we er wel vreemde dingen van. We zien stijlkamers, kleding en speelgoed. Maar ook huishoudelijk gerei. Henneke heeft veel aandacht voor het weef- en borduurwerk. Er is een tijdelijke expositie over de plaatselijke industrialisatie rond 1900 die we ook bezoeken. Het aardige van dit museum is de kleinschaligheid en eenvoud, jammer is dat men teveel wil laten zien en de samenhang soms ontbreekt. We hebben van het bezoek genoten. We doen nog wat boodschappen en blijven 'smiddags op de boot. We beschikken over een internetverbinding hier en kunnen de weblog aanvullen en de E-mail afwerken. Tijdens de afwas 's avonds kunnen we het NOS-journaal volgen. In Nederland is het dus ook slecht weer. Via Skype doen we nog wat telefoontjes en hebben een video-gesprek met Martijn en Cindy in Nederland. Dat is toch wel bijzonder: Cindy kan ons haar hoogzwangere positie laten zien en we hebben een gesprek alsof je gezellig met z'n vieren aan de koffie zit.

Woensdag 4 juli Faborg - AEroskobing

Na het douchen kunnen we eindelijk weer eens ontbijten in de kuip. We doen rustig aan, veel schepen varen vroeg uit er is dus veel te zien voor ons. We liggen in de buitenste box en alles wat de haven in- en uitvaart komt langs onze boot. Het scheepvaartweerbericht meld voor vandaag een rustige dag in onze omgeving windje 4 van ZO naar NW draaiend, morgen meer wind en daarna een paar dagen storm. We gaan dus weg vandaag, maken scheep en tanken 208 liter diesel. Dat is even schrikken, volgens de brandstofmeter was de tank nog lang niet leeg en volgens de beschrijving van de boot gaat er maar 200 liter in de tank. Daar moet dus ook nog eens onderzoek naar worden verricht. We hadden onverwacht zonder diesel kunnen zitten (of is de tank groter?) Een rekensom leert ons dat de motor gemiddeld 3,5 liter per uur verbruikt, dat betekent dat we nu weer 60 uur vooruit kunnen. Buiten de haven hijsen we de zeilen. Er staat maar en zuchtje wind en we moeten er tegenin. Gelukkig komt daar snel verandering in. Bijna de hele tocht kunnen we zeilen. De lucht trekt dicht en enkele spetters vallen. We hebben de regenpakken nog maar net aan of de wind trekt iets aan, de lucht klaart op en zowaar zeilen we een uur lang optimaal. Pakken uit en genieten, tot de zon precies op de plek waar Lena vaart geweldig gaat schijnen, de wind valt helemaal weg. Rondom ons wolken en buien in de verte. We laten de helmstok los, pakken een pilsje en genieten een tijd in de warme zon. Komen geen meter vooruit maar dommelen een beetje weg op de golven. Er is bijna geen ander scheepvaart op het moment. Om vijf uur krijgen we plotseling de wind weer in de zeilen en zijn in no-time op de ankerplaats waar we naar toe wilden. Als we 's avonds eten in de kuip valt de wind weg. Dat beloofd een rustige nacht te worden, hoewel je dat met alle depressies en diepe troggen in de omgeving niet zeker kan weten.
Donderdag 5 juli AEroskobing

Inderdaad een rustig nachtje en een mooie ochtend met weinig bewolking, er liggen nog twee schepen voor anker. We blijven hier vandaag liggen, wordt het echt slecht weer kunnen we binnen een half uur in de haven aan de hoge wal komen. Dat is een veilig gevoel. Het gaat inderdaad waaien en regenen. We zitten binnen, lezen en handwerken. Beetje saai en de wind fluit door de stagen wat erg vemoeiend is. Spelletje Scrabble. Jammer dat we niet met het rubberbootje naar de kant kunnen met dit weer. De keus om naar de haven te gaan maken we niet. Hadden we beter wel kunnen doen vinden we achteraf, dan hadden we nog een beetje kunnen rondlopen. Nu moeten we een beetje chagrijnig op een bewegend lawaaig schip in wind (ruim 5 Bft) naar bed.

Vrijdag 6 juli AEroskobing - Birkholm V.V.

Vandaag beloofd een mooi zeildagje te worden. Windje 4 uit het westen. Eerst belt Henneke haar zus Anja die jarig is, daarna varen we naar de haven van AEroskobing waar we boodschappen willen doen. Onderweg wordt ze gebeld door haar zoon Jan met de mededeling dat iemand uit haar vriendenkring plots is overleden. Een man iets jonger dan wij die zij al ruim 20 jaar kent. Afgelopen kerstdiner zaten we met hem zijn vrouw, zoon en dochter samen met anderen rond de tafel. Hun zoon Tom is al vanaf de creche bevriend met Tim, Hennekes andere zoon. Ze wonen op het zelfde adres. Zo'n gebeurtenis bepaalt de sfeer en het gesprek aan boord. We leggen aan in de haven, drinken nog een koffie, praten en bellen. Dan gaan we onze boodschappen doen in het kleine mooie oude stadje AEroskobing dat duidelijk op touristen is ingesteld. Er ligt een grote veerboot bij een parkeerplaats. Bij de bakker kopen we een grote zoete Deense koek en een speltbrood en in de boekwinkel kopen we nog een paar ansichtkaarten en een bolletje wol.
Half een varen we de haven weer uit en zeilen al snel voor de wind op alleen de fokken. We willen een flinke tocht maken vandaag. Lundeborg is het einddoel. Met dit weer kunnen we er begin van de avond zijn. Jan wil snel weg heeft snel de kortste route geplot en in de gsm ingetyped. Hij wil snel weer verder en controleerd de op het laatste moment ingevoerde gegevens niet meer zorgvuldig op de kaart. Dat moeten we bezuren als Lena een kwartier na het ronden van de uiterton vastloopt op een steile keiharde zandbank. Henneke had al een paar keer zorgelijk gevraagd of we niet te dicht onder de kust zaten en opgemerkt dat het toch wel snel ondieper werd. Maar volgens Jan was de zaak onder controle. Stom, stom, stom dus! Snel de zeilen naar beneden, de motor starten, maar geen beweging in het schip te krijgen. Jan gaat het water in om het anker uit te brengen om zo te proberen de zaak vooruit of achteruit te takelen. Dat lukt niet we hebben de kracht gewoon niet Het anker graaft zich goed in. We liggen meters op de bank en hebben assistentie nodig. Er vaart geen boot in de omgeving die kan bijspringen. Dat is anders dan in Nederland, want hoevaak heb ik daar al niet een ander schip losgetrokken? Via de Marifoon en Lingby-Radio wordt geregeld dat een visser met een grote open polyester visboot met sterke buitenboord motor ons kan proberen vlot te trekken. Dat kost weer bergingsloon, maar een keus hebben we niet. Zij zijn binnen een half uur bij ons. Wij beschikken over een nylon sleeptros, zij hebben niets aan boord, het zijn tenslotte vissers van het eiland Birkholm waar wij nu op de zandplaat liggen. Gewoon verslepen lukt niet, ook niet met onze motor bij. Zij proberen voor Lena liggend zand voor de kiel weg te blazen met hun schroef, maar dat heeft ook geen effect. Tenslotte proberen we het schip te krengen. De val van de halfwinder wordt goed geborgd en vanaf de top van de mast met een exta lijn aan hun boot gebonden. Zij trekken zo de mast en het schip scheef waardoor de kiel niet meer zo vast op de grond ligt. Wij geven vol motorvermogen en heel langzaam strompelen we vooruit de plaat af. Na een meter of 10 drijven we weer. Dit was zonder hulp nooit gegaan. We geven de twee mannen een koud pilsje en betalen. De zware buien rondom ons hebben gelukkig even gewacht met losbarsten tot wij weer op de terugweg zijn naar de haven die we een paar uur gelden verlieten. Een verboot komt ons achter op en wil naast de haveningang aanleggen. Hij komt gevaarlijk dichtbij, we varen al buiten de betonning en gaan verder aan de kant, opnieuw alarm op de dieptemeter, de schrik zit er bij ons goed in en we sturen snel terug de vaargeul in, de veerboot loopt ons voorbij en we leggen rustig aan de kade aan waar we al eerder lagen. We hebben er behoorlijk de pest in (dit is vriendelijk uitgedrukt), dit mag niet meer gebeuren. We spreken af om geen onbetonde routes meer te varen en beter te controleren of de te varen route wel goed is geplot.

Zaterdag 7 juli Aeroskobing

Opnieuw waarschuwingen voor harde wind en storm in het hele Oostzeegebied. We blijven vandaag rustig in de haven liggen. Brieven en kaarten schrijven en versturen, nog eens op ons gemak het stadje rond slenteren en een wandeling maken langs de kust. Het waait enorm, we zien schuimkoppen op de golven, goed dat we nu op het land staan om het te bekijken. Als je er met de boot midden in zit heb je toch wel andere zaken aan je hoofd. Er is een meter of twee zand bezaaid met kiezels, schelpen en stinkend wier. Er staan tientalle kleine houten badhuisjes langs. Allemaal anders en geen twee hebben dezelfde kleur. Het ziet er vrolijk en vriendelijk uit. Er zijn niet veel mensen, het weer is te onvriendelijk denken we. Toch lijkt het dat Denen graag buiten zijn. Er staan picnicktafels en natuurlijk barbeques. We lopen een nieuwe houten pier op die een meter of dertig de zee in steekt. Het bouwwerk is nog niet klaar, er is maar een leuning en je loopt aan het einde zo de zee in als je niet oppast. Je kan elkaar er amper passeren. Het is merkwaardig voor een zeiler om zo bovenop de golven te kijken en toch stevig op de grond te staan. Terug lopen we door een woonwijk met grote bungalows en rechte straten. Het doet ons aan de suburbs in de verenigde staten denken: Grote nette tuinen met gazons en verstilde straten. We passeren een klein ziekenhuis en een bejaardenhuis, en nog steeds, geen mens te bekennen. Plotseling zijn we weer in de oude stad. Voor een groot schoolgebouw zijn mensen aan het volksdansen wij gaan in het cafe ernaast een pilsje drinken. Een man probeert in het Duits een gesprek met ons te voeren, maar hij had net zo goed Russisch of Chinees kunnen proberen. Hij was timmerman en heeft door heel Europa zwart gewerkt, ook in Nederland. Er is hier een burgemeester geweest die oorspronkelijk uit Nederland kwam. Hij verwonderd zich erover dat maar weinig mensen Duits met hem willen praten, na een kwartier begrijpen wij dat maar al te goed, maar we kunnen hem dat niet wijs maken omdat hij de taal ook bijna niet verstaat.
Terug op Lena eten we de resten van de vis die we hier gisteren aan de haven kochten. Erg lekker vonden we die niet. Te nat niet goed gerookt en flauw van smaak. De grote garnalen zitten vol kuit. Door er zoveel van weg te vangen is de vissstand in sommige delen van de oostzee en Belten tot nihil teruggebracht. Veel vissers moeten ermee stoppen omdat er gewoon niets meer te vangen is. Dat werd ons vorige week door de havenmeester in Lyo verteld.

Zondag 8 juli AEroskobing

De zon schijnt, maar het waait te hard om er in de kuip van te genieten. Via de wereldomroep kunnen we een stukje van de VPRO-uitzending horen. Boeken die de wereld veranderden. Charles Darwin, Interessant gesprek met o.a. Midas Dekkers, van wie we juist het boek "Lichamelijke oefening" lezen. Sport als het nieuwe geloof en de stadions als nieuwe kerken. We herkennen veel in wat hij schrijft. Wat er van nature niet in zit komt er nooit uit beweert hij. Je kan je rot trainen en tijdelijk een iets betere prestatie leveren, maar het levert voor de meesten, uiteindelijk meer pijn, verdriet en teleurstelling op dan roem (die ook nog eens zeer tijdelijk is). Wij zijn niet zo erg sportief al maken we regelmatig een wandelingetje om de stijve ledematen een beetje in conditie te houden. Op een boot beweeg je weinig. 's Middags gaan we eindelijk weer eens een grotere wandeling maken met de Nordic-Walk stokken. Dat lijkt bijna op sport, voor ons is het een stimulatie om eens flink door te stappen en met de armen te zwaaien. Ook doen we in het vrije veld aangekomen wat rek- en strek oefeningen. Nog steeds zijn er schuimkoppen op de golven, het was een goed besluit om in de haven te blijven. Van de enkele boot die uitvoer vandaag kwamen er twee terug. De een sleepte de ander wiens roer buiten de haven defect was gegaan. Stuurloos aan een lijn stuiterde de van de ene na de volgende afgemeerde boot. Zielig gezicht zo'n grote nieuwe witte Bavaria met twee enorme overbodige stuurwielen achterop. Samen met de sleper hebben ze de boel zelf kunnen repareren, er waren wat bouten losgegaan. 's avonds zat met met elkaar in de kuip het resultaat te vieren.
Wat leren we hiervan (deel 2)
a-Er kan altijd iets kapot gaan.
b-Hulp van een collega zeiler is heel wat voordeliger dan van een berger.
En ook nog dit:
c-Als je je route wijzigt controleer die dan zorgvuldig in de kaart en niet met een natte vinger.
Dat laatste leerpunt is het resultaat van zorgvuldig alle gegevens nagaan die vrijdag het aan de grond lopen veroorzaakten. De GPS-navigator die elke tocht bijstaat, houdt precies de gevaren route bij. Tot op ongeveer 20 meter nauwkeurig kon in de kaart aangetekend worden waar we fout zaten. Ook werd meteen duidelijk wat de oorzaak was: Dat was het op het laatste moment wijzigen van het punt waarop de koers verlegd moest worden. Die lag oorspronkelijk ongeveer een have mijl (900m) voorbij de ton die we rondden. Jan had voor het gemak de positie van de ton genomen en niet het verdergelegen punt. Als hij dat nieuwe punt op de kaart had gezet had hij kunnen zien dat er onderweg een ondiepte was. Dat was geen vergeetachtigheid, maar nalatigheid, of minstens slordigheid. Hij wist dat het nog gecontroleerd moest worden. De oorzaak? Snel weg willen wezen. En waarom zo snel weg? (immers tijd zat) Omdat twee dagen op de boot zitten met veel wind en golven een mens onrustig en ongedurig maakt.
Leerpunt:
d-Ga niet gehaast weg; Maar wisten we dat al niet de eerste dag, toen we in de bus op weg naar Lena ontdekten de sleutels vergeten te zijn? (zullen we het ooit nog leren?)

Maandag 9 juli AEroskobing - Rudkobing

Vandaag willen we door de betonde geul tussen de ondiepten door naar Lundeborg varen. De wind is gunstig en de zon schijnt. We zetten voor de zekerheid de belangrijkste routepunten in de GPS om straks in ieder geval te weten in welke richting de tonnen ongeveer liggen.

De bebakening houdt nogal te wensen over, tonnen zijn klein, missen vaak een kleurtje of liggen op een andere plek of er soms helemaal niet. We nemen er de tijd voor en controleren elkaar, dat is vanaf nu in de procedure opgenomen. De fokkeschoten worden met een knoop door het oog aan de schoothoeken vastgemaakt. De snelsluitingen waarmee ze vastzaten zijn niet betrouwbaar gebleken. Vorig jaar zijn die twee maal losgeschoten en ook afgelopen vrijdag gebeurde dat. We willen geen risico lopen dat envoudig voorkomen kan worden. Rond het middaguur varen we onder vol tuig richting Uiterton waar we de betonde route in draaien. De wind is veel minder sterk dan verwacht en komt ook uit een iets andere hoek. Amper komen we vooruit. We vervangen de voorzeilen en het grootzeil door de enorme halfwinder,de bezaan laten we staan. De lichte wind is achterlijk en valt soms even weg. We varen gemiddeld 2,5 knoop en moeten nog ruim 20 mijl. Het is al twee uur, dat betekent dat we -als het meezit- om een uur of tien vanavond aankomen. Dat is met dit mooie weer geen probleem, met weinig bewolking is het nog lang licht. We passeren de twee vissers die ons enkele dagen geleden lostrokken van de ondiepte, ze zwaaien vrolijk naar ons en kijken ons nog een tijdje na. Dan gaan ze verder met hun fuiken. De wind neemt verder af. Is dit de stilte voor de storm? Om ons heen trekken de wolken dicht en in de verte lijkt het buiig. Het gaat waaien en we schieten door het water. De Halfwinder moet er af, die is al bijna niet meer te houden. Gelukkig heeft hij een slurf (een grote lange hoes die eromheen wordt getrokken) voor de veertig vierkante meter dundoek aan dek komt. Maar de lijn waarmee de slurf naar beneden wordt getrokken blijft boven in ergens aan de rolkluiver hangen. Waarschijnlijk is de lijn met het gijpen ergens omheen vastgeslagen. Jan moet op de boegspriet en proberen de lijn los te slingeren, anders zit er niet andersop dan het zeil aan de val de strijken waarmee de hele zaak naast het schip in het water komt. Het gaat echt waaien nu. Gelukkig komt de zaak los en wordt het zeil zonder problemen geborgen. De kluiver gaat uit en met 5 knopen zeilen we in de richting van de enorme brug over de kleine belt. Het regent een paar spatten maar het mag geen naam hebben. We krijgen stroom mee. Bij de brug ligt het havenplaatsje Rutkobing, we besluiten daar heen te gaan en morgen de resterende 12 mijl te varen. Tegen zessen leggen we aan, mooi op tijd voor het eten. De lucht klaart weer op en we maken een avondwandeling langs de vissers- en jachthaven en door het oude stadsdeel. Opnieuw valt ons op dat ze graag standbeelden van mannen neerzetten. Ze zullen hier wel belangrijk geweest zijn, ons zeggen de namen die er onder staan niets, maar we weten ook nog maar erg weinig van Denemarken. We tracteren ons zelf op heerlijk chocolade ijs. Het lijkt wel of alle Denen hier dat doen na het eten, alle ijssalons zijn open en overal zie je mensen aan enorme wafels met ijs snoepen. Dat was ons al eerder opgevallen, het ijs is ook erg lekker, de ondergaande zon kleurt de okergele vakwerhuizen nog warmer en vriendelijker dan ze al zijn.

Dinsdag 10 juli Rudkobing - Lundeborg

We liggen met enkele andere zeiljachtjes in de oude handelshaven. De zon is al lekker warm als we buiten ontbijten. Voor ons een klein oud houten pakhuis, een paar mannen werken aan een houten kotter en verderop een torenhoge betonnen graansilo, grote vrachtwagens rijden af en aan. Aan de andere zijde een tot appartementen verbouwd stenen pakhuis en een nieuwe galerijflat van 4 verdiepingen waar voor dure auto's geparkeerd staan. Dit vinden wij fijnere plekken om te overnachten dan de jachthaven verderop bij het vakantie-appartementen resort en restaurant. Want een houten huisje is leuk, twee naast elkaar ook, maar vijftig identieke op een hoop da's niks. Dat ziet er precies zo uit als sommige asielzoekerscentra in Nederland. Wat is daar nou mooi aan? Waarom wil je daar vrijwillig zitten? Een vraag die we al eerder stelden. In de warme ochtendzon doen we nog enkele boodschappen, gisteravond hebben we de winkels al ontdekt.
We vullen de watertank en zien donkere wolken aankomen. Die laten we liever overdrijven, we lunchen op ons gemak en varen daarna weg. Stroom en wind mee onder de 26 meter hoge brug door. Alleen het fokje en het bezaanzeil op, haast hebben we niet en het is maar een kort tochtje. Langs de kust zien we veel zomerhuisjes en campings. Dit is ook voor Denen een vakantie-paradijs. Het haventje in Lundeborg ligt behoorlijk vol. We hebben een mooi plekje aan de haveningang. Er kan nog makkelijk een vissersbootje langs, het is ook een vissershaventje dat nog volop in gebruik is. Het wordt een rustige mooie avond, we eten laat. Jan maakt nog een praatje over de ervaringen met de windgenerator van een Engelsman die voor ons ligt. Henneke heeft de hele nacht het gevoel dat ze nog aan de helmstok trekt vanwege de achterlijke wind en sterke stroom waarin ze drie uur heeft moeten sturen.