Zaterdag 19 juli; Mariestad

Zaterdag 19 juli; Mariestad

Gisteravond en vannacht zijn er flinke plensbuien gevallen en ook vanochtend gaat dat door. Tussendoor schijnt de zon. We trekken ons er weinig van aan en gaan boodschappen doen. Op de markt aardbeien, in een uitdragerij niets en de rest in de supermarkt. 's Middags leggen we de boot scheef aan de kade om de bezaansmast te kunnen laten zakken om de windmolen te demonteren. Die willen we terugsturen naar Engeland om te laten nakijken. Het is een hele klus. De Zweedse man is nog langs gefietst en heeft contact gehad met het droogdok waar Lena misschien een winterstalling kan krijgen. Er is plaats en hij heeft telefoonnummers en de prijzen opgeschreven. Jan's stemming is de rest van de dag in mineur vanwege de windmolen; Apparaten en machines moeten naar behoren werken vind hij en je niet teleurstellen en extra werk kosten. 's avonds maken we nog een wandeling door het saaie stadje waar aan de rand een project met moderne appartementsgebouwen verrijst en een natuurgebied komt.

Stadshaven

Vrijdag 18 juli; Otterbäcken-Mariestad

De wind is minder hard uit het zuid-oosten. We hebben gisteravond een route geplot richting Mariestad drie a vier uur zuidelijker, maar bij deze wind kunnen we dat niet bezeilen en beter naar Karlstad in het noorden varen. We plotten ook die route, die 10 uur varen betekent. Daar hebben we eigenlijk geen zin in, het is somber weer en er kunnen nog buien vallen. Drie uur op de motor en we varen Mariestad binnen. De haven ligt bij de oude stad waar de folders enthousiast over zijn. Van verre zagen we al de overbemeten toren van de kathedraal. Deze oude industriehaven wordt langzaam omgebouwd tot gastenhaven; Er zijn twee cafe's met terrassen en goede voorzieningen waaronder een scheepswinkel en een tankstation. We liggen nog maar net vast of een man op een fiets spreekt ons in het Nederlands aan. Hij is Zweeds maar komt geregeld in Amsterdam en zag dat wij daar vandaan komen. Hij is zeer behulpzaam haalt snel een folder en plattegrond ergens vandaan en verteld over een dock dat een goede winterstalling voor ons zou zijn. Hij belt er zelfs naar toe en geeft ons een briefje met gegevens. In het nieuwe stadhuis op een oud plein is de VVV gevestigd, we halen er een folder en een rondwandeling door de oude stad. Er is een klein museum en verder is hier niets bijzonders te beleven. We wandelen rond en bezoeken de kerk waarvan we ondanks de afmetingen niet onder de indruk komen. Het ding klopt op de een of andere manier niet. Een grote brand heeft ruim een eeuw geleden het stadje in de as gelegd, een handjevol huizen hebben het overleefd. Verder is er weinig de moeite van het bekijken waard in het kleine centrum.

Jerrycan

Donderdag 17 juli; Otterbäcken
John en zijn vrouw maken uitgebreid een praatje met ons als we ontbijten in de kuip. De problemen van gisteren lijken uit de lucht. Zij zijn voor het derde jaar in Zweden en laten dit jaar de boot in Lidkoping. Ze denken er zelfs over, om, als ze gepensioneerd zijn, te verhuizen naar Zweden. Ze spreken de taal al een beetje. Tegen tienen komt de haven meester(es) met de auto om diesel en boodschappen met ons te halen. Henneke duikt de supermarkt in en op het tankstation koopt Jan een stalen 20 liter jerrycan die als reserve vol aan boord blijft. Verder vult hij vier ander zodat we even later weer 65 liter in Lena kunnen gieten. De brandstofmeter deugd ook niet helemaal, gisteren was de tank nog driekwart vol, na een uur op de motor varen (ong. 3 liter) geeft hij driekwart leeg aan en als we er nog een liter of 30 ingooien staat de meter op zijn uiterste stand.
Dat wordt een klusje voor van de winter. In de systembolaget (staatsdrankenhandel) kopen we en fles goede wijn voor de havenmevrouw en nog een doos witte voor ons zelf. Na de lunch slepen we Lena naar de pomp om de afvalwater tank leeg te zuigen. Dat gaat prima. En vrouw op de steiger vertelde ons dat er een konvooi van 10 zeilschepen aankomt. Een club die met elkaar ronttoert. Snel slepen we Lena weer naar ons rustige plekje aan het eind van de steiger, of de stronttank helemaal leeg is weten we niet zeker. Even later ligt de haven helemaal vol met een dubbele rij grote boten. Henneke vind de Nauticat 38, die voor ons is gaan liggen, wel geschikt voor als we straks oud zijn. 's Avonds eten we snoekbaars in het visrestaurantje.

Diesel en zalm

Woensdag 16 juli; Djuro (Malberghamn)-Otterbäcken.
Het wordt tijd om diesel en verse proviand in te slaan. De gasthamn-gids geeft aan dat dat allemaal prima kan in Otterbäcken 20 mijl verderop. Windkracht 6Bft achterop, erg hoge golven, we gieren in 4 uur naar de haven en moeten achterin in een smal stukje langszij een steiger afmeren. Er is weinig manoeuvreerruimte en er is maar een plekje precies achter een zeilboot uit Nederland. Hen geeft snel het roer over aan Jan want met deze wind op Lena's kont durft zij het niet aan om het schip te draaien. Het lukt Jan maar net, of beter net niet. De boegspriet raakt een scepter van de reling van de andere boot. Er komt een wilde man naar buiten gestormd die Henneke begint uit te schelden, gelukkig snapt hij wel dat hij de lijn die zij in haar handen houdt aan moet nemen en vast moet leggen aan de steiger. Jan gaat kijken wat de schade is. Er zijn schroeven losgetrokken, Het blijkt een constructie probleem van de zelfgebouwde boot. Het is een hout-epoxy schip en de scepters zijn al vaker losgeraakt. De man baalt als een stekker. Altijd moeten ze zijn schip hebben, zegt ie. Nu moet hij weer aan de gang , wat hij ook onmiddellijk doet. Jan begrijpt zijn probleem wel en verontschuldigd zich maar de man is op dat moment ook door zijn vrouw niet te bedaren. Later valt het wel weer mee gelukkig.
Diesel en boodschappen? vergeet het maar. Dat was twee jaar geleden, de winkel is gesloten en de milieu eisen maken diesel in de haven een te kostbare zaak voor de zeilclub. Maar mevrouw de havenmeester wil ons met haar auto wel naar het tankstation op en neer rijden, een paar jerrycans heeft ze ook. Er is een bakker, en even verderop een visser met restaurantje. Daar eten we heerlijke zalm met aardappelsalade en een glas wijn dat half zo duur is als het hele menu inclusief koffie.

Diesel en zalm

Woensdag 16 juli; Djuro (Malberghamn)-Otterbäcken.
Het wordt tijd om diesel en verse proviand in te slaan. De gasthamn-gids geeft aan dat dat allemaal prima kan in Otterbäcken 20 mijl verderop. Windkracht 6Bft achterop, erg hoge golven, we gieren in 4 uur naar de haven en moeten achterin in een smal stukje langszij een steiger afmeren. Er is weinig manoeuvreerruimte en er is maar een plekje precies achter een zeilboot uit Nederland. Hen geeft snel het roer over aan Jan want met deze wind op Lena's kont durft zij het niet aan om het schip te draaien. Het lukt Jan maar net, of beter net niet. De boegspriet raakt een scepter van de reling van de andere boot. Er komt een wilde man naar buiten gestormd die Henneke begint uit te schelden, gelukkig snapt hij wel dat hij de lijn die zij in haar handen houdt aan moet nemen en vast moet leggen aan de steiger. Jan gaat kijken wat de schade is. Er zijn schroeven losgetrokken, Het blijkt een constructie probleem van de zelfgebouwde boot. Het is een hout-epoxy schip en de scepters zijn al vaker losgeraakt. De man baalt als een stekker. Altijd moeten ze zijn schip hebben, zegt ie. Nu moet hij weer aan de gang , wat hij ook onmiddellijk doet. Jan begrijpt zijn probleem wel en verontschuldigd zich maar de man is op dat moment ook door zijn vrouw niet te bedaren. Later valt het wel weer mee gelukkig.
Diesel en boodschappen? vergeet het maar. Dat was twee jaar geleden, de winkel is gesloten en de milieu eisen maken diesel in de haven een te kostbare zaak voor de zeilclub. Maar mevrouw de havenmeester wil ons met haar auto wel naar het tankstation op en neer rijden, een paar jerrycans heeft ze ook. Er is een bakker, en even verderop een visser met restaurantje. Daar eten we heerlijke zalm met aardappelsalade en een glas wijn dat half zo duur is als het hele menu inclusief koffie.

Bosmieren

Dinsdag 15 juli; Djuro (Malberghamn).

De windmolen is er weer mee gestopt en de termostaat van de koelkast deugd ook niet helemaal. De temperatuur schommelt tussen 1 en 4 graden, de compressor staat vrijwel doorlopend te draaien wat veel stroom kost. Op dit moment kunnen we dit niet oplossen.
We maken een lange wandeling over het eiland. Als we uit het beschutte bos aan de westkant bij het water komen blijkt de harde wind nog steeds te waaien, de golven spatten op de grote ronde rotsen uiteen. De rotsen zijn op sommige plaatsen diep gegroefd als gevolg van de gletsjers uit de ijstijd. We zitten een tijd op de rotsen te kijken, Henneke maakt een aquarel en Jan een foto. Het bos is hier geweldig.
Veel afwisselende begroeiing op de grond, vooral bosbessen die erg lekker zijn, mossen en varens. Hier en daar liggen omgevallen bomen met enorme wortelstelsels, Diep wortelen kunnen ze niet op deze rotsen. Het smalle paadje waarop wij lopen lijkt een snelweg voor bosmieren die in grote mierenhopen huizen. We zien ze larven en rupsen naar binnen sjouwen.
Aan de noordzijde staat op een hoge rots een vuurtoren met een huis waar de enige bewoners van dit eiland wonen. Wij kijken op de ingang van de baai waar we de branding zien op de rotsen die net onder water liggen en we gisteren met een grote boog omheen zijn gevaren.
's avonds stoken we een vuurtje en poffen aardappelen en roosteren een paar worstjes er vallen een paar spetters regen maar we laten ons niet verjagen van deze plek met uitzicht op Lena.

Wind en golven

Maandag 14 juli; Luro-Djuro (Malberghamn).

Een mooie rustige dag met een stevig zuid wind. We willen verder naar het noorden om volgende week in Amal of Karlstad te kunnen zijn. De man van het overgebleven bootje wijst ons twee geschikte plekken aan op de kaart, we zetten de route in kaart en om een uur of tien varen we tussen de rotsen door om het mooie eilandje heen. De steiger en ligplaats bij Aspholmen waar we twee uur later aankomen zijn ongeschikt voor ons. We keren in de smalle vaargeul en varen met een heerlijk gangetje terug naar het open water richting Ekenas dat een uur verderop ligt.
De zeekaart en de pilots die we bij ons hebben geven niet duidelijk aan of de vaargeul daar naar toe wel diep genoeg is. We proberen de havenmeester te bellen, die neemt niet op. We gokken er niet op en zoeken op de kaart naar alternatieve bestemmingen. Die zijn er eigenlijk niet in dit deel van de Vänern. We besluiten naar de Djuro Archipel te varen daar zijn een paar natuurhavens met ankerbaaien. De wind neemt behoorlijk toe tot 5-6 Bft. We op varen alleen de kluiver met dwarse wind gemiddeld ruim 5 knopen. We nemen niet het risico om meer zeil te voeren, en aan dek te moeten werken in deze hoge golven. Want met ons verleieren mee gerekend komen we om ongeveer halfvier aan. We raken nog zachtjes een steen voor we op de goede ankerplaats aankomen doordat we een klein baken in de baai verkeerd passeren. De man van de boot die daar aan een meerboei ligt roept van zijn boot dat het hem ook gebeurde vorig jaar. (Later zien we dat bijna alle schepen die fout maken)
Er is ook een klein steigertje tegen de rotsen waar vier bootjes liggen, maar dat lijkt te ondiep voor ons. Het is rustig water in de luwte van de bossen rond deze baai, toch houdt het anker Lena niet op zijn plaats.
We proberen het opnieuw het lijkt beter te gaan maar voor de zekerheid brengen we het hekanker als tweede anker uit dat pakt beter in het zachte zand. Met de rubberboot roeien we naar de kant en lopen een stukje het land op. Het is een prachtig mooi.

Kater

Zondag 13 juli;Luro.

Rond vier uur 's ochtends (!) veel drukte op de steiger, geen mens doet een oog dicht. Een paar mannen zijn druk met extra lijnen in de weer; ze stellen voor om een extra anker opzij uit te brengen vanaf onze boot en daarmee het hele pakket boten minder te laten slingeren dan op de hekankers. Ons zware hoofdanker wordt van de ketting gehaald en aan een nylontros uitgebracht en de kont van Lena wordt een meter of drie opzij getrokken met de schootlier. Er staat een enorme spanning op, maar de procedure geeft enig soelaas voor alle boten. Om half zes ligt iedereen weer in bed.
We zijn bekaterd door slaapgebrek vanochtend. De windmolen werkt gelukkig weer. We lunchen buiten, uit de ergste wind, onder hoge bomen aan de bosrand voorbij de vriendelijke koeien en de boerderij met het gesloten restaurant. Daarna maken we een lange wandeling rond het eiland. Aan de andere zijde van het eiland is een baai waar Boten geankerd liggen, de zon heerlijk schijnt en geen zuchtje wind is door de beschutting van de hoge rotsoevers. Hier hadden we dus moeten zijn.
We willen nog even zwemmen maar de grote stenen onder water zijn te rond en te glad om overheen te lopen. Als we bij de boot terugkomen zijn op een na alle boten vertrokken, We leggen Lena een stukje verder op de steiger en liggen vroeg maar heerlijk rustig in bed die nacht.