Voorjaar in Kopenhagen

Zaterdag 3 mei. De zon schijnt en op de haven is het al vroeg druk, veel mensen werken aan hun boot die nog op de wal staat. In Nederland lijkt het seizoen net iets eerder te beginnen. We gaan voor een stevige wandeling naar het centrum om -alweer- boodschappen de doen. In het centrum aangekomen willen we eerst nog een beetje door de stad wandelen. Het is druk in de winkelstraten, mensen genieten van de prachtige voorjaarsdag. We gaan op zoek naar het winkeltje waar we een paar maanden geleden mooi bestek kochten voor Lena om een handkoffiemolen te kopen. Verse gemalen bonen vinden we thuis ook lekkerder en in Denemarken wordt maar weinig gemalen koffie verkocht. 

We slagen snel, er is maar 1 model en het bevalt ons wel. We kopen bij een bakker een paar lekkere koeken en eten die op een bankje op een kerkplein op. De zon schijnt door het verse groen van de jonge blaadjes aan de bomen.

 Het voorjaar is hier ietsje later dan bij ons. We lopen verder door het centrum naar de ons bekende winkels voor het eten en drinken. Weer zware (rug)tassen op de lange weg terug naar Lena.(drie kwartier) Om halfdrie zijn we weer aan boord, minstens 4 uur gelopen, de rest van de dag rommelen we een beetje aan op de boot. Jan maakt de rubber vloermatten, die we deze winter hadden gekocht, pas in de kuip.

Zondag 4 mei. Opnieuw een blauwe hemel maar kille wind. Ontbijt in de kuip met dikke fleece aan en de internetradio op vroege vogels. De verbinding is niet best, er vallen veel stiltes. We gaan -eindelijk- de boot stevig wassen. Het vuil valt trouwens wel mee. De algverwijderaar voor het dek (HG voor hardhout) werkt goed. De groene zeep raakt op, bestaat dat hier ook? We halen een fles bruine zeep in de winkel bij de haven, het ruikt ongeveer hetzelfde. De oude vloerbedekking gaat uit de kajuit en de rollen zwart rubber gaan mee naar het plankier waar de zeilen uitgelegd kunnen worden. We snijden de nieuwe vloerbedekking op maat. Het ziet er prachtig uit en het yogamat-rubber is lekker aan de voeten. Henneke is blij dat eindelijk het lelijke blauw van de vloer weg is. 's Avonds staan we in onze gesprekken uitgebreid stil bij de dodenherdenking. Voor het slapen, op die heerlijke nieuwe matras, spelen we nog een spelletje Scrabble.

Maandag 5 mei. Het eerste dat we vanochtend doen is naar Paul in zijn werkplaats om te vragen hoe ver hij vordert met zijn antwoordt op onze vraag naar een steun in de mast voor de windgenerator. Het schiet niet op, zijn lasser is op vakantie en hij heeft nog niemand als vervanging kunnen vinden. Hij beloofd ons verder te zoeken naar een oplossing en die middag nog even op de boot te komen voor overleg. Hij komt inderdaad met een oplossing. Een collega aan de andere kant van Denemarken heeft ervaring met dergelijke constructies en kan het maken, Paul kan wel helpen bij het monteren. Wij moeten het verder maar telefonisch regelen met ... We bellen... Deze week kan het nog gemaakt worden, we maken de afspraak om het ding op te halen zodra het klaar is. En hier te monteren. Naar ... varen is minstens 20 uur met de auto ongeveer 1,5 uur. We zien nog wel hoe we e.e.a. regelen.
In de winkel bekijken we ankers. We hebben een ander hek-anker nodig voor Zweden. We nemen catalogi mee om zaken rustig te kunnen vergelijken.

IKEA-Family

Donderdag 1 mei. Het is vandaag Hemelvaartsdag en Dag van de Arbeid. Ook voor alle Denen een vrije dag. Ze hebben pech met het weer, het regent en het is koud. We zitten de hele ochtend binnen. Kopje koffie en een muziekje draaien. En via een langzame internetverbinding die steeds wegvalt zoeken naar een geschikte dekmatras voor op het bed want Jan ligt steeds tussen de kussen op de harde planken, straks loopt ie weer met spit rond. In Malmö – dat in Zweden aan de andere kant van de brug over de Sont ligt- is een originele IKEA zijn; maar we kunnen de juiste reisinformatie niet rond krijgen. In Denemarken lukt het uit eindelijk wel. Alle websites zijn identiek, de prijzen niet:

Zweden: 1995,-Skr = € 213,40

Denemarken: 1499,- Dkr = € 200,87

Nederland € 199,-

In China: Y 999,- =€ 92,47

Maar daar zijn we te ver uit de buurt. Beiden zijn we geen IKEA fans, Jan wordt al nerveus bij de gedachten daar morgen heen te gaan, maar het is eenvoudiger dan in Kopenhagen allerlei andere winkels te bezoeken.

's middags klaart het weer op. We maken een lekkere wandeling over het merkwaardige ,deels vervallen en deels weer in opbouw zijnde, industriegebied benoorden de jachthaven. We houden van dergelijke merkwaardige omgeving.

Vrijdag 2 mei, 09.42uur vertrekt bus 40 en op het hoofdstation stappen we over op 66 tot het eindpunt en vandaar nog een klein stukje 176 naar IKEA. Het ligt in een buitengebied zo'n 20 km buiten het centrum van Kopenhagen. Het is duidelijk dat we in de juiste bus zitten, veel jonge gezinnen met kinderen en kinderwagens en mensen met de grote blauwe tassen met dozen die retour gaan.

 We lachen om onze eigen ervaringen, met aankopen die incompleet zijn of niet te monteren of nog erger, er blijkt iets anders uit de doos te komen dan je verwachtte. Willen we dit avontuur echt wel?

De vestiging is gelijkt aan alle andere op de wereld. Een grote prefab-metalen hal met een ballenbak, restaurantje en een plattegrond waar je niet van af kan wijken tot je via de magazijnen waar je de grote spullen zelf uit de rekken mag pakken bij de enorme lange rijen voor de kassa achteraan mag sluiten.

Denemarken heeft vandaag ook een vrije dag en is in grote getale op dit familie-treffen afgekomen. Buiten moesten we ons al door de files auto's heenwerken en binnen sjokken we met onze kar in de meute door het middenpad richting matras. Onderweg vullen we de kar, zonder voorbedachte rade, met onverwachte noodzakelijkheden. Bloempotjes, wc-borstel, anti-slipmatje, placemats, hoofdkussens en nog veel meer. Dat worden ook weer grote blauwe tassen extra aan de kassa, hoe krijgen ze het voor elkaar! We zijn nu toch echt wel opgenomen in de IKEA-familie met een volle kar en op speurtocht in het magazijn naar rij 2 vak 17 waar de Sultan Tuvebo 140x200 Madrasser tussen zijn soortgenoten op ons ligt te wachten. Een keiharde vacuüm verpakte en 15 kg zware rol wordt op de paktafel achter de kassa van met karton omwonden handvatten van touw voorzien en de blauwe tassen zijn volgestouwd. Gelukkig dat de stadsbussen hier zijn ingericht voor rolstoelen en kinderwagens via de middendeur met een lage instap. Jan met de rol en Henneke met de tassen en de klipkaart via de chauffeur beginnen we aan de reis van anderhalf uur retour. Om 14.15 zijn we weer op Lena het begon net te regenen en het viel niet mee om de zware rol matras de kajuit binnen te krijgen. Van dit soort winkels en op deze wijze boodschappen doen wordt je doodmoe. Een lunch met roggebrood en haring hebben we verdient. De kajuit wordt erg klein als we de verpakking van de matras opensnijden. Het ding wordt inderdaad enorm dik en een ruime tweepersoons oppervlak. Handig omdat zo te verpakken. Dat zal nog niet meevallen om dat enorme geval op het bed te krijgen door de kleine ingang. Maar... wat doen die stroken klittenband aan de onderkant? En waarom zijn het losse delen met een rits aan elkaar? Het is helemaal niet de dekmatras die we wilden kopen maar een matras en zitting voor een slaapbank. De beschrijving en het etiket op de verpakking is duidelijk. We hebben het verkeerde ding meegenomen.

Het is niet te beschrijven wat wij tegen elkaar zeggen en ons zelf verwijten. Met sjor- en zeilbanden en meters plakband proberen we het enorme gevaarte weer tot vervoerbare proporties terug te brengen. Het lijkt een slapstick in een kajuit die veel kleiner blijkt dan we dachten. Het regent buiten dat het giet, we gebruiken plastic, vuilniszakken en (natuurlijk) blauwe IKEA tassen om het geval goed in te pakken. Misschien kunnen we het ruilen. Na een halfuur worstelen is het pakket een kleine kubieke meter groot geworden. Met duwen en trekken werken we het de kajuitdeur door. Er moet snel gescheurd plastic gerepareerd want de zaak moet droog blijven, het matrastijk is gelukkig nog heel. Om 15.42 vertrekken we met onze vracht in de bus. Bij het overstappen vraagt een chauffeur in de spiegel kijkend zich af of dit nog wel tot handbagage gerekend mag worden. Hij ziet aan onze reactie wel dat er geen discussie daarover gevoerd kan worden, maar misschien zijn het ook wel de blauwe tassen die retour gaan die boekdelen spreken.

De klantenservice bij IKEA is geweldig, er staan comfortabele banken die een klein uur wachten tot je aan de beurt bent voorbij doen vliegen. Het lijkt wel of ieder klant iets verkeerds of incompleets gekocht heeft. Wij moeten in de rij bij uitgepakte spullen, die moeten zorgvuldiger gecontroleerd. Een matras die uitgepakt is kan niet zomaar terug vanwege hygiënische redenen, dat snappen we, maar het geval is echt onaangeraakt, kijk maar op het tijdstip van de bon enz. enz. “.... Maar waarom pakt u het uit als het de verkeerde is, het staat toch duidelijk op het etiket...!” Uiteindelijk werd er veel getelefoneerd, duidelijk dat de rol in een verkeerd schap lag en kregen we een IKEA-card met 1600 kronen op een magneetstrip mee waarmee we aan de kassa de juiste matras mee konden betalen. Geen probleem dus om 7 uur lopen we met een nieuwe rol op de kar langs de kassa, er blijven 101 kronen op de kaart achter. De caissière kan die niet uitbetalen dus wil Henneke nog snel even iets kopen. Jan wacht achter de kassa en leest intussen dat de voorlopig laatste bus om half acht vertrekt. Henneke verdwaald en sluit om vijf voor halfacht weer achteraan de rij bij de kassa. Paniek! Je komt niet zo maar langs de kassa vanwege een bus, zelfs als er meer geld op je pasje staat dan de boodschappen kosten. Alsjeblieft, pasje terug, hou het verschil maar, De kassajongen weet niet hoe dat allemaal moet, Aju! Op een hol met de zware rol naar de bushalte, we weten de weg. Twee minuten later zitten we als enige passagiers in de bus. Om negen uur zijn we weer op de boot. En even later puffen we uit achter een Carlson-Classic en een bak pinda's. 's Nachts slapen we heerlijk op de goeie matras.