Het lijkt wel weer een druilerige zondag te worden zoals 2 weken geleden. Kleine buitjes, beetje wind, soms en beetje zon. Terwijl we het ontbijt klaarmaken zien we de tot Kampeerauto omgebouwde oude Mercedes bestelwagen op de Camping aan de overkant van de haven staan. Om halftien stappen de onderwijzers aan boord met een stuk brood en een kruidensmeerkaasje als beleg. Ook moeten ze een restje melk voor in de koffie offeren omdat wij per ongeluk karnemelk hebben gekocht. Wij zorgen voor eitjes, pompelmoezen en marmelade. Gezellig in de kajuit. Het stel uit Stockholm is iets jonger dan wij en ook drie jaar geleden aan een tweede leven samen begonnen. Ze zijn onderweg naar een uitvoering van een toneelstuk 3 uur tijden verderop. Als ze na het ontbijt buiten een sigaret willen roken, is het mooi tijd om op te breken en brengen we ze naar de Camper die nu op de parkeerplaats bij de dancing staat. We bewonderen hun mobiele woning en wisselen adressen uit. Volgend jaar komen we misschien in de buurt, ze laten ons graag met Stokholm, 'een echte stad' kennismaken. Wij pochen een beetje terug over Amsterdam, maar blijven vandaag in de haven en het gemiezer liggen. Om teveel lamlendigheid te voorkomen maken we aan het eind van de middag nog een wandelingetje onder een waterig zonnetje door een volstrekt verlaten stad. Het zou het vervolg kunnen zijn van het schouwspel waaruit we gisteren wegliepen. De twee enorme supermarkten zijn de hele dag open. Er is één kassa open en minder dan een handjevol mensen binnen. We hebben uit chagrijn geen zin meer om te koken straks en nemen diepvries-lasagne en een bezemsteel voor de luiwagen mee. De stemming, die toch al niet best was, raakt door het eten van de Lasagne tot een volstrekt dieptepunt. De vraag waarom we het papperige geval toch op aten kunnen we niet beantwoorden voor elkaar. De espresso met bittere chocola maakt weer iets goed, een Korewijn versterkt dat nog eens en na het scrabbelen gaan we weer vrolijk naar bed.
