We zijn vanochtend voor het ontbijt bij windstil weer onder een stralend blauwe hemel vertrokken.
Jan was al vroeg op om de route in de GPS te zetten en de nieuwe navigatie-software op de oude Compaq-notebook onder de knie te krijgen. Vorig jaar gebruikten we een nieuwe Toshiba, die ook nu mee gaat, maar dat beeldscherm is niet geschikt om buiten te gebruiken. Het 10 jaar oude ding is thuis al uitgebreid getest en werkt perfect, ook voor de weerfax en telexberichten die via de radio (langegolf SSB) te ontvangen zijn. Dat zijn die piepjes en knerpgeluiden uit de radio's van vroeger die vertaald kunnen worden in beeld en tekst. Op die manier kunnen we navigatie- en weerberichten decoderen op de PC, het Zweedse weerbericht is voor ons niet te volgen en de twee-maal-daagse Engelse uitzending op de Marifoon is niet overal te ontvangen.
Buitengaats gaat de automatische piloot op de helmstok en ontbijten we onder de warme zon. De eerste paar uur is er weinig om op te letten, Henneke breit weer aan een paar sokken waar ze de afgelopen dagen elke vrije minuut geconcentreeerd mee bezig is.
De laatste twee uren stuurt ze door een goed betonde route tussen de rotseilandjes door. Dat was eergisteren (ma. 22-7) ook het geval toen we van Dalbergsa naar Boshamn voeren. Die tocht moest ook op de motor doordat het beetje wind dat er was tegen stond. In Spiken -beroemd om zijn visrokerijen- hebben we onderweg even snel een grote zalmforel gekocht waar we twee dagen van hebben gegeten. We zien in de verte de Kinnekule (uitspr: Sinekule)Milioenen jaren geleden een vulkaan, maardoor erosie en ijstijden nu een afgeplatte berg van 350m hoog.
Evenals vandaag was het een prachtige en rustige tocht door gebieden die we nog goed kenden van vorig jaar.
Om twee uur leggen we aan in de haven van Mariestad en doen onze grote inkopen waaronde 18 liter wijn en 10 liter bier, niet overal zijn de Systeembolaget (staatsdrankwinkels) waar we dat kunnen kopen. We kopen ook voor een aantal dagen eten en noodvoorraden aardappels, uien en blikken bonen die nu eenmaal bij de standaarduitrusting voor lange vaartochten behoren. Ons bagagekarretje is onmisbaar in zulke situaties, want de haven is ook hier een eind van de winkels vandaan. Bij de grote scheepswinkel (die hier tamelijk zeldzaam zijn) kunnen we een volle gastank krijgen; Campinggas is hier niet algemeen. Ook kunnen we watervast tape kopen voor de windmolenbedrading.
Die windmolen is op en neer naar Engeland geweest voor controle. Het apparaat mankeerde niets, vorig jaar had de monteur de verkeerde bedrading gebruikt, Jan was daar toen al -zacht uitgedrukt- niet gelukkig mee. Hij had het allemaal zelf goed kunnen controleren dat had een hoop ellende, tijd en geld bespaard, maar ja..... Dwarsigheid, eigenwijsheid en meer van dat soort mannelijke onhebbelijkheden leiden hem op onbegaanbare wegen en onmogelijke routes. Nu voelt hij zich een sukkel in het kwadraad.
Dat gevoel wordt nog versterkt als hij in de scheepswinkel de zelfde mooie Cobb-barbeque ziet staan die we in die te zware koffers helemaal uit Nederland hebben meegesjouwd. Het dure ding is hier in de aanbieding zelfs 5 Euro voordeliger. Vorig jaar hadden we ze al gezien in Denemarken waar ze erg populair zijn onder zeilers omdat je ze ook veilig aan boord kan gebruiken. In Zweden konden we ze toen nog niet krijgen. Nu dus wel, we kopen er dus eentje. Nu eerst een paar foto's bij deze blog voegen, in de volgende leggen we wel uit hoe het kan dat twee barbeques toch eigenlijk maar één geworden is.
