We wisselen een gasfles en tanken nog 80 liter diesel. We moeten tegen het kleine beetje wind dat er staat in motoren vandaag. We willen naar Lurö waar we vorige week ook waren om vandaar de volgen stap naar Åmål te doen. Twee tochten van ruim 25 mijl. We willen van daaruit naar Arvika om de 1e verjaardag van Mees mee te vieren. Als we verder op open water komen klaart de lucht op, de wolken blijven boven het vaste land in de verte hangen. Op de automaat stuurt Lena rechtstreeks naar de Archipel naar het eilandje Lurö. Er ligt maar een bootje aan de steiger als we om drie uur aankomen.
Op het voordek zit een kwaad kijkende vrouw in bikini die geen stap verzet als we onze boot met enige moeite vanwege de boegspriet aanleggen. Er zijn ook twee grote honden aan boord en later blijkt een getatoeëerde man het koppel te vormen. Zodra de boot goed ligt gaan we het inmiddels een beetje bekende eiland op. Het restaurantje is open en we bespreken een tafel voor vanavond. We willen zwemmen op de plek van vorige week, maar vinden nu het water toch te koud. 's Avonds eten we in het kleine restaurant. Er staat een vrouw in de keuken en een jonge student van 21 jaar bedient. Hij is erg vriendelijk maar bediening is duidelijk niet zijn vak. Hij gaat er op zijn zachts gezegd een beetje onhandig mee om. Bij een klein gezelschap dat op de waranda voor ons zit -iedereen eet buiten- laat hij een paar glazen rode wijn op het dienblad omvallen, zijn T-shirt heeft grote rode vlekken. Het schoonmaken van de tafels en het gebroken glas van de grond lijkt de chaos groter te maken. Het groepje blijft in een goede stemming, en lacht als hij even weg is hardop om de hele toestand. De jonge ober blijft er zelf ook laconiek om als hij met nieuwe gevulde glazen en dweilen aan komt zetten. Wij doen onze bestelling van zalm en snoekbaars met een fles betaalbare en lekkere ecologische-far trade wijn. Een ander klein gezelschap die in een huisje van het restaurant logeert gaat binnen zitten. Drie van de vier krijgen even later een volle lading wijn over zich heen, ze zien de humor er niet van in. Erger nog ze raken volledig uit hun humeur en laten dat overdreven duidelijk merken als ze met zout bestrooid langs ons lopen om zich te verkleden. Het is een ongelofelijke voorstelling, de lui op het terras bescheuren zich Dat we lang moeten wachten tot we bediend worden ligt voor de hand. Maar het is een heerlijke avond hier buiten. Het eten is geweldig. De jongen geven we later maar een extra fooi, het was zijn dag niet.
Hij vind het aardig van ons dat we op onze manier een beetje met hem mee leven. Hij is op dit eiland opgegroeid en studeert environment-studies. Hij groeide op op dit eiland waar maar drie families wonen, het restaurant is van zijn moeder.
