De zonnetent hebben we op laten staan vannacht, in de kuip is het best uit te houden. Eenden lijken het aan te voelen als er ontbeten wordt. Zij maken het enige geluid op het rimpelloze water. Zij mogen het oude brood, dat na twee dagen verkruimeld, op eten. Wij hebben weer een vers brood op tafel. Jammer dat het nog steeds niet voldoet aan onze eisen. Maar de koffie is nog steeds geweldig. Het wordt een heerlijk luie zondag, boekje lezen, haakwerkje haken, beetje om ons heen kijken en siësta houden als de Zweden weer met hun bootjes beginnen. Dan gaat de rubberboot in het water. Aan een echtpaar dat in een kano voorbijkomt vragen we waar we aan land kunnen op niet privé terrein;
We willen even de benen strekken en een vuurtje stoken om te eten. Het is 10 minuten roeien naar een tweepersoons strandje verscholen in de met riet begroeide oevers koel onder hoge bomen. De fles wijn wordt uit de volle etenstas gevist, maar de glazen zijn we vergeten. Henneke ziet het als haar omissie en roeit terug, Jan zorgt voor de braai. Later op de avond roeit hij ook nog een keer hen en weer voor spul tegen de muggen en nog een beetje wijn. De zon kleurt de omgeving roze en paars als we voldaan weer aan boord van Lena stappen.
