Amsterdam, De gesloopte Brug
Dinsdag 31 juli Schiphol - Dragor
Even voor tweeen waren we weer aan boord van de Lena in Denemarken. Het is koud, winderig en somber weer hier. In Amsterdam was het ietsje beter. Om half negen de deur uit.
Weg van de enorme herrie die ons de afgelopen week gekweld heeft. Aan de voorkant van het huis worden een brug en een weg vernieuwd en aan de achterkant worden een paar bedrijfsgebouwen gesloopt. Doorlopend pneumatische drilboren en draglines die puin in vrachtwagens storten. Weer lang op bus 21 gewacht, de trein rijdt voor onze neus weg, de volgende staat klaar op een ander perron en vertrekt een kwartier later. We hebben ruim de tijd genomen dit keer en komen om half 10 op schiphol aan, een uur voor boarding tijd. Het is een gigantische drukte op Schiphol, overal lange rijen voor de balies.
Wij hadden de avond voor vertrek via internet ingechecked en konden direct doorlopen naar de controle, het thuis geprinte papier is tevens de boarding pas. Zulke handigheid scheelt zeker een uur wachttijd. De pot marmelade en het doosje Auberginepuree moest in de afval-emmer omdat we er misschien wel een terroristische daad mee zouden kunnen verrichten. Chagerijnig worden we ervan. Het doosje zuurdesem, dat we altijd meenemen om ons verse brood te bakken, wordt ook ditmaal niet gezien met de doorstralig van de rugzak. We hebben ruim de tijd voor een kop koffie en vragen ons af waarom er zoveel winkels met overbodigheid zijn waarvan de schoonheidsartikelenzaken nog een enorme stank verspreiden ook. Het maakt de koffie bijna onsmakelijk. We kopen een te duur flesje water (in het vliegtuig nog veel duurder). In het vliegtuig zitten we een tijdje te wachten tot het van de pier wegrijd. En het blijft doorrijden; over de A2, over de weg naar Hoofddorp, totdat het ergensin de Haarlemmermeerpolder stopt. Als het eindelijk zijn aanloop begint om op te stijgen, zijn we ruim een half uur later dan de bedoeling was. We vliegen over Zaandam, H midden oorn, Enkhuizen, Lemmer, Waddeneilanden, Noordzee Denemarken binnen. We rondden Kopenhagen en dalen snel terwijl we over de Sont Vliegen en de schepen onder ons door zien varen. We herkennen al veel.
Het is maar een paar minuten en we staan in de slurf om in Kastrup-Airport uitgespuugd te worden. Geen bagagekarretje en nog eindeloze gangen door. Het is rustiger dan Schiphol, maar met dezelfde merkwaardige winkels. Waarom zouden mensen hier iets willen kopen? De meesten sjouwen zich nu al een breuk met hun bagage. De bus is niet ver weg en komt al na 10 minuten. We pikken de sleutels op op het havenkantoor. Heerlijk... we komen weer thuis.(op de foto het viegveld op de achtergrond Lena is het zwarte schip rechts)
Amsterdam was maar een intermezzo. Leuk, nodig, maar voor ons gevoel waren we nog onderweg. Het was een bijzonder en indrukwekkende belevenis om Mees op zijn eerste levensdag te zien. Een prachtig mooi kindje dat het leven wel aan wil zo te zien. Martijn en Cindy zijn er erg gelukkig mee. Voor we vertrokken zijn we er nog naar toe geweest, hij was al iets gegroeid. Het leven blijft een groot maar mooi raadsel. We praten er nog veel over na, het maakt je blij om zoiets weer van dichtbij mee te maken.
Wat ook leuk was in Amsterdam is Tim zijn eerste echte woning. Dat zijn van die hoogtepunten in het bestaan die je altijd bijblijven. Voor Hen betekende het om op zondagmiddag met hem door IKEA te struinen. Serviesgoed, bestek, lampjes en dat soort zaken te verzamelen. De ballenbak allang ontgroeid dus.
Nog een paar noodzakelijke boodschappen, morgen de rest; we hebben weinig puf.
Vanavond eten in het restaurantje op de haven. Simpel, meer dan voldoende, smaakt behoorlijk. Denen houden van sauzen viel ons al eerder op. Ook in de winkels flessen vol. En ook nu weer kommen vol onduidelijke substanties voor over de aardappels en het vlees, groente is met een vergrootglas terug te vinden. Lekker weer vroeg naar ons schommelbed.
Woensdag 1 augustus Dragor - Kopenhagen.
Erg veel snelheid zit er deze ochtend niet in bij ons. Rustig ontbijten, het is nog steeds koud, dan lekker douchen, daarna bij het havenkantoor zien te regelen of hier een winterligplaats mogelijk is. Dat is een beetje onduidelijk vanwege verbouwingen die hier moeten plaatsvinden en de man die de details weet is er niet. We schrijven een brief met onze vragen en laten die achter. Aan de koffie is het palaver: Hoe gaan we verder? Een nieuwe kaartenset wordt erbij gehaald. We willen rustig aan naar het noorden. Denemarken en Zweden liggen hier dicht bijelkaar. We prikken een aardig klein Zweeds eilandje dat er midden in de Sont tussenin ligt. Onderweg willen we Kopenhagen-Lynetten aandoen. daar is Margretheholm de haven van de zeilvereniging Lunetten waarop we attent werden gemaakt in Nyord door een Nederlandse vrouw die daar al 5 jaar ligt en op de boot woont. Zij vermoedde dat het misschien ook voor ons geschikt is als winterstalling. Het is maar een uur of twee zeilen daar naar toe, we hebben dus ruim de tijd om de resterende boodschappen te doen en terug op de boot te lunchen met zoetzure haring op roggebrood en met bier. Het is al twee uur geweest als we rustig de haven uit varen. Tussen de wolken door schijnt de zon. Het verschil tussen de koude schaduw en de warme zonnestralen is duidelijk voelbaar. Het westelijke landwindje is erg onregelmatig. We komen precies volgens planning op de bestemde plaats.
We draaien om de nieuwe electriciteitscentrale heen een vrije box in van de grote jachthaven. Om half vijf lopen we over de steiger naar het gesloten havenkantoor waarboven een restaurant is waar we onze 100 kronen liggeld kunnen betalen en douchemunten kopen. We wennen al aan de Deense prijzen. Op het balkon drinken we nog wat.(Op de luchtfoto van Kopenhagen links in het midden liggen wij op de gele markering)
Achter het gebouw staan een paar leenfietsen die ons op het idee brengen om morgen de stad in te gaan. We hebben deze reis nog niet gefietst. Het eilandje Ven ligt er overmorgen ook nog wel vermoedden we. We krijgen ineens erg veel zin in een dagje grote stad. Nog een keertje Jan's rug inmasseren voor het slapen gaan, dan moet het wel lukken morgen.
