Jan heeft nog steeds rugpijn, het lijkt toe te nemen. De man van het grote schip naast ons is een onbehouwen hurk. Hij heeft een extra spring gelegd omdat de boot aan de lange voortros deinde. Dat is wat ons betreft OK, al heeft het weinig effect. Maar de toon waarmee hij het Hen meedeelde was grof, en omdraaien zonder een reactie af te wachten is onbehoorlijk; Hen is er ontdaan van. Een uur later tikt hij op de stag, Jan kruipt naar buiten, hij biedt zijn excuse aan voor zijn onbeleefdheid en geeft een uitdraai van de weersverwachtingen. Over een uur wil hij er tussenuit. Een goede reden om een andere plek te zoeken voor Lena. Zijn vrouw komt even aan dek, ze is vriendelijk tegen ons, de man blijft kortaf, jammer voor die vrouw.
Henneke moet de boodschappen alleen doen, Jan heeft de hele middag plat op de bank gelegen. Misschien helpt het. 's Avonds komt ie voorzichting overend, we eten van barbeqeue aan de andere kant van de haven aan zo'n buitentafel. Beetje vet vlees aan de stick maar wel lekker, gepofte pieper erbij gevuld met roomboter. Bij een ijswinkeltje verderop tracteren we onszelf op een ijsje dat we op het havenmuurtje opeten. Jan heeft de laptop meegenomen en de memorystick die al meer dan een week in zijn zak steekt waarop de tekst en foto's voor de weblog. Op het muurtje zittend vinden we een open netwerkverbinding en sturen de updates op. We hebben veel erg leuke reacties gekregen op de weblog. Heel fijn om ze te lezen. Iedereen alvast bedankt, we reageren nog wel met een E-mail.
Zondag 22 juli Dragor
Het regent een enorme zeik-regen, dat wordt niet meer droog vandaag, dat is wel duidelijk. Henneke wil de was doen, de was en droogmachines zijn minstens en kwartier lopen en blijken bezet. Ze moet een paar keer heen en weer en krijgt er de pest in. Jan schenkt -na haar laatste trip- een borrel in en maakt iets te eten. Met het kacheltje even aan is het snel gezellig op Lena. Jan heeft tussendoor de radio's op de antennes proberen aan te sluiten, wat niet zo best lukte omdat er pluggen en stekkers ontbraken, het walstroomlampje doet het nu wel weer. Ook is er nog druk aan het Logboek geschreven, dan kan dat morgen op Internet gezet worden. We gaan vroeg naar bed, Jan plat op zijn rugpijn, Henneke leest een verhaal van Slauerhof voor.
Maandag 23 juli Dragor
Het is weer opgeklaard, maar Hennekes water (!) zegt haar dat we maar beter hier kunnen blijven liggen vandaag. Rug van Jan gaat ietsie beter. Henneke breidt aan een stola terwijl Jan het weblog gaat uploaden zittend op een bankje in het mooie oude dorp, waar zoals in veel Deense binnensteden geen auto's komen. Dat is heerlijk, rustig, veilig en schoon. Kon dat maar in Amsterdam, we wonen vlak aan de meest vuile (fijnstof) verkeerstraten (Jan van Galenstraat en 2e Hugo de Grootstraat) Dat zal wel weer even wennen zijn als we morgen terugvliegen. Want.... Toen we de GSM inschakelden was er een SMSje van Martijn dan bij Cindy de weeen begonnen waren en dat we de mast konden strijken en opvliegen. We hadden hem al eerder gemeld in het zicht van het vliegveld te liggen wachten op een "Take-off command" . Als hij ons even later belt, lopen wij al met de laptop onder de arm richting bankje om via internet een vlucht naar Schiphol te boeken. TransAvia heeft om 13.00 een lijnvlucht. We verbazen ons over de prijs voor 158 Euro incl. de toeslagen zijn we morgen met z'n beidjes in een uur terug in Nederland. Boeken en betalen (Ideal-postbank) allemaal snel en efficient. We noteren het boekingsnummer en gaan de zaak bij de havenmeester regelen. Dan wandelen en strompelen we een stukje door het dorp, zonder fototoestel, en drinken nog een donker bier aan een pickniktafel op de haven. Terug op de boot vertellen we het oudere Duitse echtpaar, van de boot die naast ons is komen liggen dat we morgen vroeg moeten verkassen om een box te vinden waar Lena een week kan blijven liggen. Als ze horen wat de reden is zijn ze niet meer te stuiten met verhalen over hun kleinkinderen. Dat we nog moeten eten is een mooi excuse om ons in de roef terug te trekken. We gaan naar bed met alle wekkers aan en de telefoon staande-bij.
Dinsdag 24 juli Dragor - Amsterdam
Tegen vijf uur ,s ochtens telefoon, een jongen geboren, hij heet Mees. Geweldige naam, vast een geweldig kind. Iedereen maakt het goed. Gelukkig! Wat is het leven toch bijzonder. Na drie aangrijpende overlijdensberichting in de afgelopen weken, nu weer een nieuw leven op aarde. We slapen tevreden nog een paar uur door en zijn al wakker voor het wekker-concert aanvangt. Opruimen, schoonmaken, koelkast legen. Jan breekt het bed af om de tassen te vinden want Hen wil driekwart van de kleren die ze meenam weer terugslepen. Ze worden toch niet gedragen. Zoals we van hem gewend zijn kan Jan niets vinden. Het hele schip wordt leeggehaald en als hij achter de machine kamer duikt (je weet maar nooit!) Pakt H. de tassen uit de berging onder het bed dat al doorzocht was. (Hiervan leren we niets omdat het een gebrek is waar J. mee is geboren, hij kan links en rechts ook al niet onderscheiden)
We geven de inhoud van de koelkast aan de Duitse buren, zij bedanken met een fles Rot Wein. Ze zijn blij met het nieuwe leven en praten weer honderd uit over het wonder (wat is een Mees ook alweer auf Deutsch?). Even verder komt een box vrij, ook de volgende boot moet gewekt worden, willen wij weg kunnen. Hun chagrijn voor dit vroege gedoe is direkt over als ze de reden vernemen. Iedereen wordt vrolijk, ook de havenmeesters waar formulieren ingevuld moeten worden en de sleutels in bewaring worden gegeven. Om negen uur liggen we in box G202. 15 meter verderop. Het is somber weer en het regent. J. sluit de walstroom aan en maakt het schip verder klaar. H. maakt nog een keer koffie, tijd zat zegt ze. Daar komt ze 5 minuten later op terug met de paniek dat het al kwart voor 10 is en dat er maar een bus rijdt die ochtend om 3 minuten over 10. Haast is geboden, Jan kan nog niet hard lopen en de ingepakte tassen moeten ook nog meegesjouwd. Afmelden en naar de bus. Om 10 uur zijn we op de halte, er staat al een bus klaar, maar niet de juiste. Die komt precies op zijn tijd, t.w. 10.13 uur en rijd om het half uur. Ergens is er in de informatieverwerking iets fout gegaan. We zijn 10 minuten later op het vliegveld van Kopenhagen, de buschauffeur spreekt alleen Deens en heeft geen idee welke terminal we eruit moeten, een andere passagier heeft al iemand ontdekt die op de hoogte is en "Follow me" ons tot in de hal begeleid. Een half uur te vroeg om in te checken, maar dat geeft niets met heerlijke Cappuchino en een vers koffiebroodje. Jan schrijft op de laptop het laatse verslag voor het logboek en fotografeert de vertrekmonitor ter afsluiting voor dit deel van de reis.
Nog voor we weten welke gate we moeten hebben wil J. door de controles die tegenwoordig niet mis zijn. Jasje uit, broekriem af, cosmetica etc. appart in zakjes, laptop uit de tas enz.. Het gaat allemaal vlot en netjes, maar geeft toch een vervelend gevoel om -weliswaar vriendelijk- als potentiele misdadiger bejegend te worden. Achter de douane moeten we enorme winkelcentra en horeca tentjes door richting Gate A8. We hebben weer een klein bagagekarretje en volgens Henneke tijd zat om nog even rond te neuzen tussen de sjaaltjes of misschien nog een lekker hapje te genieten. J. ziet op een monitor dat de "Bording is Closing". Volgens H. is er nog tijd zat, het is nog lang geen 1 uur; Luidsprekers schallen luid en duidelijk dat: "Gate A8 is Closing now". J. hangt krom en zwaar op zijn bagage-rollator en kan daarmee een looppasje ontwikkelen. We verlaten de horeca en bereiken eindeloze corridors. Het is -Jawel- de allerlaatste gate van deze terminal. We zijn de laatste passagiers die het vliegtuig binnen komen. We zitten goed en wel en het taxiet naar een starbaan een kwartier verderop. Om precies 1 uur gaan we de lucht in op weg naar Amsterdam en de boreling.
