lekker blijven liggen

Zondag 12 augustus

Rorvig - Skanse Bucht (anker)

Tijdens het ontbijt luisteren we via de Wereldomroep naar Vroege Vogels. Alsof we in Nederland zijn. Buiten is het winderig en kil, we blijven binnen met de deur en het schuifluik dicht want de wind staat recht achterop. We lummelen wat en schrijven verder aan de weblog. Binnenkort moeten we de zaak toch ergens proberen up-te-loaden, hier werkt het niet. De boot naast ons is al vertrokken en er komt een andere zeilboot invaren. Een Duits gezin waarvan de vrouw op harde opgewonde en snauwerige toon de bevelen geeft. We kijken even door een patrijspoortje, ze redden het zonder onze hulp ook wel, we blijven binnen. Ook als hun boot eenmaal ligt blijft het lawaai in de boot naast ons. Er is ook een kind aan boord, het lijkt wel alsof het gepest wordt zoals het reageert op de overspannen toon van de vrouw. Het irriteert ons. We gaan een wandeling maken en zien dat bij het haventerrein een rommelmarkt wordt opgebroken. Auto's en aanhangwagens vol overbodige huisraad en groot plastic speelgoed rijden van het terrein af. Hier en daar staat nog een kraampje. We prijzen ons gelukkig er zeker van te zijn alles al te hebben en beseffen gelijk dat we ook al te veel hebben. Een mens zou niet meer moeten bezitten dan het strikt noodzakelijke. Maar wat is dan dan? Het plaatsje Rorvig is niet bijzonder mooi. In het oudste gedeelte staan keurig opgeknapte huizen, maar aan alles merk je dat er vooral veel geld ingestoken is. De auto's, de tuinen de sfeer. Tussendoor staan ook nieuwere huizen, ook niet echt mooi. Waarschijnlijk zijn hier veel stadsmensen ingetrokken met weinig idee van omgeving in relatie met vorm. Toch is het minder erg dan de situatie in Nederland door het materiaal gebruik, de kleur en vooral de afstanden tussen de huizen. Er is gewoon meer ruimte en opgaand groen. Maar ook hier rukken de boerderettes op. Als we op de haven terug zijn, is die half leeg. De grote vakantie loopt af, te zien aan de volgeladen auto's met gezinnen op de veerboot. De zon gaat weer schijnen. Er hangt een andere sfeer valt ons op. De mensen zijn gehaaster dan anders en de kinderen lawaaiig. We besluiten om alsnog weg te gaan om weer te ankeren in de baai een paar honderd meter verderop. Het Duitse gezin is niet op hun boot, maar we hebben geen zin om straks hun schreeuwerigheid weer te moeten horen. Ze hebben hun boot onhandig vastgelegd met een landvast achter onze boot langs om een meerpaal geknoopt. Wij kunnen niet uitvaren zo en kunnen pas bij de meerpaal als we wegvaren. We leggen hun boot strak vast met een voor- en achterlijn en knopen de landvast die zo overblijft aan die op de meerpaal en borgen die op de steiger. Als wij er tussen uit zijn kunnen ze in elk geval hun eigen lijn weer vastmaken.
Om half zes liggen we in het zonnetje voor anker aan de andere zijde van de baai dan gisteren. Heerlijk rustig.

Maandag 13 augustus

Skanse Bucht - Oro

Rustige bijna windstille nacht gehad. Mooie ochtend in de zon. Eerst nog even Diesel tanken op de haven en dan opkruizen dieper het Isefjord in. We hebben de tijd en het is ideaal zeilweer. We maken een slag bij het torpedo-oefengebied van defensie. Aan het flitslicht ver op de kust zien we dat er geoefend wordt. Dergelijke informatie staat gelukkig goed beschreven op de kaart. We maken slagen van 3-4 mijl en als we aan de 4e bezig zijn, op een afstand van 5 mijl van de voorgenomen ankerplaats begint het hard te waaien. Er drijft een donkere wolk over, maar bij ons blijft het net droog. De kluiver wordt ingerold en even later ook het grootzeil. Het schip maakt nog maar weinig voortgang. We willen niet ankeren onder deze omstandigheden, misschien dat het straks weer goed weer is, maar er is niets dat het garandeerd. We besluiten naar een klein haventje op Oro te varen, een paar mijl verderop. We moeten op de motor tegen de wind in een smalle geul door. Met nog flinke wind op de kont worden we het haventje ingeblazen waar dwars op de wind een grote vrije steiger staat. We draaien tijdig bij en zachtjes legt lena haar stalen wang op de stootwillen tussen haar en het steigerhout. Het is stil hier. In een soort clubgebouw vinden we de havenmeester achter een biertje. We betalen en gaan van een heerlijk gerookt schelvis staartstuk genieten op zo'n lekker Deens roggebrood. Het is een waardige afronding van een mooie zeiltocht.
Zoals op elke nieuwe plek probeert Jan of er een internetverbinding mogelijk is. Het lukt. De avond wordt besteed aan het opzenden van het logboek en de foto's
Dinsdag 14 augustus

Oro

Er is maar een douche, maar die is groot en heeft geen tijdbegrenzer. Er zijn verder geen gasten dus we baderen uitgebreid. Het haventje ligt bij de veersteiger, waar gisteren kinderen vanaf doken. Het veer vaart regelmatig met auto's op en neer zoals dat een veer betaamd. Verder is er niets te beleven. Er is een winkel een kleine 2 km verderop. We doen er maar een paar boodschappen want het geld is bijna op en er kan niet betaald worden met buitelandse passen. Ook is er geen pinautomaat of bank op het eiland, daarvoor moet je naar Holbaek op het vaste land, maar daarvoor moet je weer net zoveel geld hebben als het liggeld voor een dag. En laten we dat precies nog hebben. We zien wel hoe het afloopt, vandaag blijven we liggen omdat er veel wind is voorspeld. Die wind komt pas tegen de avond opzetten en blijft de hele nacht behoorlijk doorstaan. We lopen met onze boodschappen terug door een gebied met vele zomerhuisjes in het bos, veel met een gazon als een golfterrein. Dure huisjes weten we door de advertenties van de makelaars. Vanaf een ton tot wel drie ton Euro. Net als de huisjes op Skansehage waarschijnlijk erg in trek. Er staat veel te koop. Sommigen liggen wel erg mooi in het bos met weids uitzicht over het water.
In het haventje is een visser die zijn versgevangen vis verkoopt. We koppen twee levende 3cm dikke schollen, die ter plekke voor ons worden gefileerd. Ze wegen zeker een pond per stuk en kosten bijna niets (1,50 Euro/stuk).

's Avonds bakken we ze, nog nooit aten we zulke lekkere schol, dat is zeker. En meer dan we opkonden.

Woensdag 15 augustus

Oro

Wind en regen bij het opstaan en waarschuwingen op het scheepvaart weerbericht. Geen discussie mogelijk, we blijven aan boord. Misschien een wandelingetje, maar meer zit er niet in. Extra uitgebreid ontbijt met extra koffie, de heerlijke visresten en kaernemaelk voor de luch, thee en chocolaatjes voor de middag en een blikje bier bij het avondeten. En verder? Hen breien aan de sjaal voor zus Anja, tot vreselijke krampen in arm en nek haar vellen. Jan werkt het weblog en de foto's bij en is uren bezig om het e-mailverkeer langs ander banen te leiden waardoor er nu meer off-line kan gebeuren wat een boel (soms dure) internettijd scheelt.
Met skype worden nog met deze en gene gebeld, en met Jan-Willem en Jeanine in Amsterdam voeren we een uitgebreid video gesprek alsof we bij elkaar om de tafel zitten. Straks mag er ook weer gescrabbeld worden; Dat mag alleen bij slecht weer. Ook liggen er nog mooie boeken te wachten. Wat een dag. Lena is lekker beschut op zulke momenten. Misschien nog een filmpje bekijken, of Deense TV. Het avontuur laten we maar even wachten. Lekker vroeg naar bed? Dromen van verre kusten? Dit gaat nu het net op. Andere keer lezen jullie de uitkomst.