Jan werkt na het ontbijt het logboek voor internet bij en Hen gaat nog even de stad in om de boodschappen die we gisteren vergaten te halen. In het begin van de middag varen we naar de overkant om een gastankje en gerookte makreel te kopen. Op de brug waar de door moeten geeft een grote digitale klok aan hoe laat die open gaat. Er varen nog enkele jachten mee als we de Als-Sont opvaren. De scheiding tussen het vaste land en het eiland Als. Het lijkt een brede rivier met heuvelige oevers. Het is mooi en windstil. Ons doel is niet ver. Om een uur of zeven gaan we voor anker in een soort baai, omzoomd door riet en bomen in een heuvellandschap waar korenvelden zijn.Het was weer een prachtige dag. Vooral de ochtenden en avonden zijn de laatste dagen opvallend rustig: Geen wind, heldere lucht en veel zon.
Vrijdag 22 juni Dyvig
We roeien ons na de koffie naar de kant en klauteren tegen de
heuvel op. Daar lopen we langs het korenveld richting Holm. Een klein plaatsje dat op een kaartje staat dat we bij de Tourist-Information kregen. Het is niet veel meer dat wat huizen en boerderijen langs een lokale weg. Weinig nieuwbouw wel veel oude goed onderhouden en verzorgde vaak grote boerderijen en pittoreske landhuizen met een rieten dak. Er zijn grafheuvels en hunebedden in deze omgeving en werd een voorloper van een vikingschip gevonden. Het origineel is in Kopenhagen te zien, hier rest een replica. We kunnen het niet vinden. De wandeling terug gaat via een achterafweggetje langs enkele mooie ver uit elkaar staande huizen en wonderschone akkers waar veel veldbloemen en kruiden bloeien. Het is windstil en warm. Terug op de boot wordt het lange vleesmes zorgvuldig geslepen om de gerookte zeeforel te fileren. Die is zeldzaam lekker en boterzacht, heerlijk op toast samen met met koele witte wijn glijden we rustig de avond in. Zaterdag 23 juni Dyvig
We roeien een heel eind naar een andere oever waar een jachthaventje is. We willen een andere richting op lopen naar een grotere plaats. Het begint hard te regenen als we op weg gaan. Na 10minuten geven we het op. We bekijken het jachthaventje, vanavond wordt Sankt Hans gevierd, een midzomernachtfeest. Met barbecue, wijn en bier. We varen de boot naar een gastensteiger, hebben we ook stroom om de accu's op te laden. Om 5 uur horen we live muziek. Twee bebaarde mannen spelen jazz-traditionals op gitaar en saxofoon. Als we bij het clubhuis aankomen zijn alle buitentafeltjes al bezet door etende en drinkende mensen. Het is gemoedelijk onder elkaar zijn van bekenden en er lopen wat kinderen rond. We kopen een bordje met een kotelet en een worstje van de BBQ. We worden uitgenodigd aan een tafeltje door twee oudere mensen met twee jongetjes van een jaar of 10. De jongetjes zijn een beetje verlegen en gaan spelen. Het paar spreekt beperkt Engels, met enige moeite kunnen we een gesprekje voeren. Hans is 55 en meubelmaker en is een oude viskotter aan het opknappen. Dat schept een band. Lisbeth Vindt zijn werkplaats een stoffige boel en de boot een tijdrovende en kostbare liefhebberij. Zij is 62 jaar en is vooral druk met de verzorging van pleeg- en zorgkinderen, het huis en de tuin. Ze nodigen ons uit om de volgende dag bij hen thuis te komen om te zien hoe Denen leven; daar komen we niet onderuit. We bekijken de boot die mooi opgeknapt wordt. Aan alles is te zien dat hier een vakman met aandacht en liefde bezig is. Als de avond vordert trekt iedereen een heuvel op waar later het vuur wordt ontstoken. Wij piepen er tussen uit. Onderweg naar Lena zien we dat bij de roeivereniging soortgelijke activiteiten plaats vinden. Er is een houtstapel met een stok in het midden waarop een figuur is gestoken, we moeten nog maar eens uitzoeken hoe dit feest en deze mythe in elkaar steekt. Op de boot horen we dat er toespraken zijn en er gezongen wordt. Daarna worden de vuren ontstoken.
Zondag 24 juni Dyvig
Regen als we opstaan, maar een heerlijke douche bij dit haventje. Aan een onbemenst stalletje langs de weg kopen we verse aardbeien en nieuwe aardappelen. Het geld kan gewoon in het geldkistje gedaan worden. Deze stalletjes treffen we meer aan op het platteland, gemakkelijk en sympathiek. De kleinere plaatsen ontberen winkels horen we. Hans Jensen haalt ons om half elf op, hij bekijkt Lena. Lisbeth ontvang ons in hun enorme grote bungalow. We zijn er een paar dagen eerder langs gelopen. Een gedeelte is werkplaats van Hans en is onderkelderd. De werkplaatsen zien er opgeruimd uit met een groot machinepark en stapels geordend materiaal. Lisbeth laat het hele huis zien en is er trots op. Wat een huishoudelijk werk moet dit opleveren zeggen we tegen elkaar. In de keuken hangt een grote lijst met kleine foto's van alle 65 pleegkinderen die zij al hebben verzorgt samen. Het is feitelijk hun beroep. Ze spraken er gisteren ook al veel over en ook vandaag beheerst dit het gesprek. Buiten aan tafel komen we er niet onderuit te blijven zitten voor de lunch. Hans brengt Nicolai (11 jaar) een van de jongetjes, naar de bus. Hij woont is een tehuis en is de weekenden en vakanties bij hen. Henrik, het andere jongetje, is het zoontje van een onvindbare Poolse moeder. Hij woont al lang bij Hans en Lisbeth. Hij komt met fotoboeken aanzetten van hem, de familie Jensen en de anderen (pleeg)kinderen. Hij wil ons duidelijk maken hoe erg hij erbij hoort. Met de paar engelse woorden die hij kent overwint hij zijn verlegenheid. Hans en Lisbeth hopen dat hij van de kinderbescherming tot zijn volwassenheid bij hen mag blijven wonen. Ze stoppen met de zorg voor nieuwe kinderen. Na de lunch, we krijgen een pot mayonaise mee waarover we gezegd hadden dat die lekker was, vertrekken we lopend richting Lena. Het is maar een paar kilometer en passeren het gebouwtje met de replica van het oude schip. Dat hadden we niet zomaar kunnen vinden, de bordjes die er naar verwijzen geven een onbegrijpelijke tekst. Hoog vanaf de heuvel zien we na een bocht in de weg in de diepte Lena in de baai aan de steiger liggen. Het regent. Dat maakt het gezellig aan boord. We nemen heerlijk de tijd om de verse doperwten te pellen, nieuwe aardappelen te koken en de vis te fileren. Een korewijntje vooraf en een espresso met Deense chocola toe. Het leven is ons goed gezind.
Maandag 25 juni Dyvig-Gennerbucht
Het regent nog steeds als Jan vroeg opstaat om de motorolie te verversen en de wierpot te reinigen. De weersvooruitzichten op de radio zijn ronduit slecht: regen en veel wind. De komende dagen wordt het nog erger met windkracht 6-8. We besluiten om toch weg te gaan, maar niet de route te volgen die we de avond ervoor in de kaart hadden gezet. Die is te ongunstig. In de Gennerbucht kan goed en veilig worden geankerd. Het is maar twee uur varen en het windje van 4 Bft waait de hele tocht uit een gunstig hoek.We kunnen zonder de motor te hoeven starten weg zeilen, wat prachtig lukt. Henneke aan de helmstok Jan aan de touwen. Met alleen de kluiver op en achterlijke wind varen we het bochtige smalle stukje door dat deze lagune met de Als-Sont verbindt. Mooier kan een zeiler het niet hebben. Op zee gaan alle zeilen bij en lopen we 5-6 Kn. Dat schiet lekker op. Onze regenpakken kunnen uit omdat het droog wordt en de zon probeert door de bewolking heen te komen, wat niet zo best lukt. Er komen kleine schuimkopjes op de golven, Lena heeft er geen enkel probleem mee. Dit zijn ideale zeilcondities. We komen op de ankerplaats aan. We kruipen tot dicht bij de bosjes op de kant waar de waterdiepte snel afneemt. Op 2,5 diepte laten we het anker vallen. Een rustige plek met beschutting. Als we de zeilen bergen vallen de eerste druppels van wat zich ontwikkeld tot een enorm onweer met zware windstoten. We draaien enkele keren rond het anker, dat gelukkig in de grond blijft steken. Het is een beetje onzeker in een onbekende omgeving en het blijft een onrustige nacht.
Dinsdag 26 juni Dyvig
De weervoorspellingen zijn bijzonder slecht, Windkracht 6-8, verderop tot 9 Bft en in buien tot orkaankracht. We blijven in deze veilige ankerbaai liggen en roeien ons naar het bos op de kant. Een mooi groot gemengd bos met veel hoge beuken, Norreskov op de kaart. Het is sterk heuvelachtig en een niet al te duidelijk pad voert hoog langs de oevers. Soms wordt het bos op plekken feeëriek verlicht door een waterig zonnetje. Na enkele paden genomen te hebben, die dat niet bleken te zijn bereiken we een grote Camping. Het is er vrijwel uitgestorven. De keurig in het gelid staande caravans zijn nog niet bewoond. Er is wel een winkeltje. Een vriendelijke jongeman maakt open als hij ons naar binnen ziet gluren. Nu moeten we ook wel iets kopen. We vertrekken met een tas boodschappen en enkele folders en kaartjes van dit deel van Zuid-Jutland. We lopen terug, leggen de boodschappen in de rubberboot en nemen een kaartje mee voor een wandeling. We zigzaggen door het bos waar ook kleine beekjes stromen, maar de schijnbare paden steeds op niets uitlopen. We passeren een open plek waar in een dal enkele koeien lijken te genieten van hun paradijselijk domein. Na een klein uurtje komen we plots bij een kleine overdekte picknicplaats aan een meertje. We volgen een keienpaadje dat uit de Vikingentijd lijkt te stammen en komen het bos uit bij grote akkers en een boerderij. We maken een paar foto's van deze omgeving met wijds uitzicht op de baai enkele kilometers verderop. Op de kaart vinden we de plek waar we zijn. 2 Km naar Lojt Kirkeby, daar is een oude kerk, dat is nog wel te belopen. Verkeer is er amper. Het is een mooie kerk, eenvoudig op een aangeharkte terp met nog enkele graven. Vooral het interieur met zeer oude altaren moet de moeite waard zijn, maar we kunnen er niet in. We nemen een andere terugweg met iets meer verkeer. We zien een klein nieuwbouwgebiedje met villa's en bungalows. Anders dan bij ons, maar ook niet echt bijzonder. Het is vis nog vlees. De volgende keer moeten we wat foto's maken voor het thema: wat is hier mis mee? We komen langs een grote golfbaan, een grote haas kruist ons pad. Het golfterrein mag ook mee doen in het thema: Wat is hier mis mee? Om in zo'n mooie heuvelachtige beboste omgeving gazons als biljartlakens aan te leggen om tegen een balletje te kunnen slaan: Mensen zijn interessant als het om hun omgang met de omgeving betreft. Dat wordt nog eens benadrukt door het Ferie (vakantie) Centrum waar we langs lopen; tientalle appartementen en huisjes in rijtjes, alles hout, beetje Zweeds en eenvormig. Zwembad, solarium, speeltuintje enz. Om straks maar met zijn allen van de vrijetijd te genieten. Na en paar honderd meter komen we bij de Camping, die nemen we ook op in de quiz. We duiken het bos weer in op weg naar Lena. Het is vrijwel windstil, Een ander zeilbootje dat hier vanochtend nog lag is vertrokken, we hebben de baai voor ons alleen. Nog maar net op de boot aangekomen begint het een beetje te regenen en gaat het waaien. Het waterpeil is aardig gedaald en we liggen maar net vrij van lager wal. We verkassen naar een meerboei een tiental meters verderop. Er wordt regen en storm verwacht en de weersvoorspelling lijken uit te komen. We liggen nu veilig en gaan naar bed.
