Bijna in Kopenhagen

Woensdag 11 juli Lundeborg

Saaie dag met veel, heel veel regen en dito wind. Bijna de hele dag binnenzitten, spullen opruimen en sorteren, lezen, handwerken. De weersvooruitzichten blijven slecht, alleen de zeilschool vaart uit. Wedstrijdboten met ervaren lui erop. Geen motor, zes man op een boot en maar racen. Mooi spul. Tussen de middag eten we warm en uitgebreid. Tussen de buien door even naar het dorp en de tourist-information op de haven. Vriendelijk klein kantoortje en uitermate behulpzaam. Ze hebben een mooi plattegrondje waarop een wandelroute is aangegeven die deel uitmaakt van een route over meerdere gebieden in zuid Denemarken. Het kost allemaal niets. Dat is perfect voorzien in dit land. Op de haven is een klein winkeltje (zoiets wordt een Kiosk genoemd) en een soort snackbar, met visrokerij, waar je eenvoudige maaltijden kan krijgen. Dat wordt allemaal buiten aan tafeltjes opgegeten onder luifels en parasols. Denen zijn zomers buitenmensen. Ook de zeilers in de haven zijn zijn op de kant druk doende met barbeques of zitten met gezinnen uitgebreid te eten rond een pickniktafel, die overal standaard zijn. 's Avonds kijken we en beetje TV. Gelukkig voor ons zijn, net als in Nederland, de buitenlandse films ondertitelt. Voor morgen zijn er opnieuw stormwaarschuwingen.


Donderdag 12 juli Lundeborg,

Vanochten half zes ging er een electronisch wekkertje af dat niet was op te sporen. Er zijn zoveel apparaten aan boord die automatische alarmsignalen afgeven dat je ze stuk voor stuk moet controleren. De meeste waren uitgezet en wat er nog aan stond gaf geen signaal. Het lawaai apparaat was niet makkelijk op te sporen omdat het geluid op onregelmatige tijden met lange tussenpauzes afging. Jan bakte zijn brood zoals dat ongeveer om de dag gebruikelijk is en probeerde ondertussen het ding te pakken te krijgen. Wat nog niet was gelukt toen hij zijn bed weer inkroop. Het vervelende riedeltje ging ongeveer om de 15-20 minuten af. Van slapen kwam dus niet zoveel meer, evengoed zaten we laat aan het ontbijt, we zouden toch niet weggaan. Het weer was heel behoorlijk en veel schepen voeren uit. Wij dronken nog een extra koffie en stopten brood en water in de rugtas om de voorgenomen wandeling te maken. Een deel van het lange afstandspad en langs een andere weg weer terug. Het was een mooie wandeling die voor een groot deel over niet duidelijk gebaande paden ging.Vooal de delen langs de akkerranden waren bijzonder. Veel akker bloemen en bomen. Het is een zachtglooiend landschap met afwisselend bos en akkers. Grote akkers met graan, dat hier en daar al googst is, gescheiden door hagen en bomen. Een coulissenlandschap. Heneke is op blote voeten in sandalen wat in de brandnetels niet comfortabel is, als een paar slangen voor Jans voeten wegschieten en het pad eigenlijk nog gebaand moet worden, lijkt het beter een alternatief te zoeken. Het kaartje dat we bij ons hebben is gedetailleerd genoeg om een mooie weg terug te vinden. Je komt hier geen mens tegen om de weg te vragen. Onderweg kopen we langs de weg nog een doosje onvoorstelbaar lekkere kersen Op de haven drinken we een biertje. Op de boot klussen we nog wat. En al vroeg gaan we eten op de haven. Eenvoudige vis met patat, maar het smaakt ons prima. Ook weer een Deens biertje erbij, want ook die bevallen ons goed. 's Avonds kijken we naar het tweede deel van de film van de vorige avond en lezen nog wat. Het regent alweer, maar de voorspellingen voor morgen beloven dat er minder wind zal zijn. We kunnen dus weer weg.


Vrijdag 13 juli Lundeborg - Omo (anker)

Wij zijn niet de enigen, maar wel ongeveer de laatsten die uit de haven weggaan. Het is rustig weer met weinig wind uit het zuid-westen. Dat is ideaal voor het tochtje dat we gistaravond zorgvuldig gepland hebben. Ook zijn de aansluitende trajecten voor morgen en overmorgen al geplot. We ruimen het schip op, maken schoon en doen voor enkele dagen boodschappen in de kiosk. Want we zullen een paar keer ankeren. Het is maar een kort tochtje, we schatten een uur of vier met het voorspelde windje, dus half twaalf weg is mooi zat. Toen was de haven al bijna leeg. Wat het achteruit wegdraaien en rond een kademuur manouvreren wel een stuk gemakkelijker maakte. Henneke is inmiddels volleerde stuurman. Buiten zeilt de zeilschool alweer als een stel horzels rond een paard, ze zwaaien naar ons als we vol zeil voorbij varen. Ze zijn ook drie dagen langs ons komen zeilen de haven in en uit. Zoiets schept een band ook al spreek je elkaar nooit. We hebben een werkelijk ideaal achterlijk windje en zeilen ruim 4 knoop; Helaas is dat maar van korte duur, na driekwartier valt de wind helemaal weg, draait een paar keer rond en trekt weer iets aan uit een vrijwel tegenovergestelde richting. Dat gebeurde binnen enkele minuten. We zeilen een tijdje zo scherp als we kunnen maar raken te ver uit de koers, opkruizen is geen optie. We moeten een stukje verderop door een smalle doorgang waar rotsen en keien op de bodem liggen. De motor gaat weer aan en na drie uur weer uit als we op onze ankerplaats ten oosten van het kleine eiland Omo aankomen. Er ligt een eind verderop nog een zeilboot, het is stil hier. Een paar kinderen spelen op het strand 200 m verderop. Als zij vertrekken horen we alleen nog vogelgeluiden. Het wordt een prachtige windstille behagelijke zomeravond. Dat geeft toch nog een mooie afsluiting na een grouwe dag met tegenwind. Het water heeft een beetje groene kleur maar is wel helder, je kan de bodem op 2,5 m duidelijk zien. Jan gaat ijskoude het water in om onder de boot te zien wat er met het log mis is. Sinds het aan de grondlopen wordt de snelheid en afstand niet meer gemeten. Het water is onvoorstelbaar koud en het duurt minuten voor zijn ademhaling weer rustig genoeg is om te duiken. Het onderwaterschip is begroeid met zeepokken, die zijn vlijmscherp en maken het noodzakelijk om met je lijf vrij van de boot te blijven. Dat maakt het werk onder water moeizamer dan verwacht. Jan duikte een paar keer en pulkt en draait wat aan de schoepjes van het log. Het lijkt OK, maar dat is pas te controleren als we weer varen. De hele operatie duurde hooguit 10 minuten maar verkleumd staat hij na het stevig afdrogen nog een tijd na te bibberen.

Zaterdag 14 juli Omo - Femo

's Nachts is het flink gaan waaien uit een heel andere hoek dan voorspeld was. We liggen daardoor weer aan lager wal en de boot deint. Het lijkt erop dat het anker goed vastligt, maar als de dieptemeter aan gaat springt hij op alarm: het is minder dan twee meter diep. We nemen het zekere voor het onzekere, Henneke start de motor en Jan bedient de ankerlier. Het anker blijkt inderdaad muurvast te zitten, dat voelt goed.
De wind waait precies uit de hoek waar wij naar toe willen. Niet omdat we perse snel ergens moeten zijn, we kunnen zeilen waarheen we willen, maar omdat Martijn en Cindy (Zoon van Jan en diens vrouw) over ongeveer een week hun eerste kind verwachten en we het gemakkelijkst vanaf Kopenhagen naar Amsterdam kunnen vliegen voor een kraamvisite. Ook willen we half augustus in Kopenhagen zijn omdat Jan en Jiska (Zoon van Henneke en zijn vriendin) daar een concert geven en we het wel erg leuk vinden om daar te zijn als we toch rond Denemarken zwerven. Vandaar we nu rond Sjaelland moeten varen. De noordelijke route nemen we niet omdat het in het Kattegat al bijna drie weken slecht weer is en veel storm staat, er is daar geen beschutting. Met al die rondwarendende depressies zit daar voorlopig geen verbetering in niet in denken we. Er zijn enkele zuidelijke vaarwegen. Wij kiezen de aantrekkelijkste met eilandjes, kleine haventjes en vooral veilige routes; Beetje buiten de grote scheepvaart en met korte dagtrips te bezeilen. Dus varen we vandaag richting Femo, een eilandje waar een haven is en waar ook geankerd kan worden. We zetten de zeilen en willen een kruisrak varen. Het water is erg onrustig (stroom tegen wind) en de wind is te instabiel om scherp te zeilen. Na een half uur emmeren en vrijwel niet te zijn opgeschoten, gaan de zeilen eraf en motoren we in drieenhalf uur naar het haventje van Femo. Er is een mooie plek aan de steiger. Het is al enkele uren prachtig zonnig weer en we gaan direkt de omgeving verkennen. Het is een klein heuvelig eilandje met twee gehuchtjes. Er zijn voornamelijk graanakkers en kleine bosjes. Onderweg kopen we een pot home-made Jam van een tafeltje (Solbaer, zwarte bes) Het is drukkend benauwd, het zal wel gaan onweren. We komen langs een Krog, dat is een herberg. Het lijkt op een Engelse Inn. We zitten buiten en bestellen bij een Kroatisch meisje dat in Nederland woont een biertje. Als het inderdaad gaat regenen gaan we binnen zitten. De Krog heeft een personenbusje waarmee ze een gratis taxidienst naar de haven -waar ook de veerboot aankomt- onderhouden. Wij zijn de enige passagiers en komen droog weer bij Lena aan. De haven ligt vol, ook langzij ligt een schip. Opvallend veel Nederlanders dit keer.

Zondag 15 juli Femo - Taero

In de zonnige kuip zittend aan het ontbijt maken we een praatje met de buurman. Hij vaart al langer in dit gebied en komt terug van Kopenhagen en koos daarbij een route die wij verwierpen vanwege de beperkte diepgang volgens ons handboek. Zijn schip steekt iets dieper dan het onze en wij zouden volgens hem ook zonder problemen de mooiere en kortere route door de Bogestrom kunnen varen. Het is een goed betonde slingerweg tussen ondieptes door. We varen dan niet zuid-west rond het eiland Mon en Klintholm, de enorme krijtrotsen, maar varen tussen Sjaeland en Mon door. Dat is iets beschutter en er zijn meer havens en ankerplaatsen bij slecht weer. We kiezen ervoor en brengen de wijziging in kaart. Het maakt voor vandaag maar een klein verschil in de tocht, tegen het einde van de dag na de laatste brug een klein beetje meer naar links sturen. Maar voor de volgende dagen is het een heel ander gebied, waar we -blijkt later- in ieder geval maandag en dinsdag blij mee zouden zijn. We willen op tijd weg, de wind is gunstig en we kunnen een lange slag maken. Als we vertrekken is de haven alweer bijna leeg omdat we toch weer bijna de laatse zijn.
Als we de zeilen weer kunnen zetten valt de windkracht toch wel tegen, we halen de halfwinder onder het bed vandaan en hijzen het zorgvuldiger dan de vorige keer omhoog, het moet niet opnieuwe vastraken ergens bovenin de mast. Onder een bijna wolkeloze hemel varen we met een slakkegangetje tot om vier uur de wind wegvalt. Het water wordt zo glad als een spiegel, jammer, een uur voor de grote hoge bruggen over de storstrom. We motoren nog een uur of twee door en gaan voor anker voor het kleine eilandje Taero. Er liggen nog twee schepen. Het is een mooie rustige avond. We liggen in de kwallensoep, met duizenden drijven ze in de stroom voorbij, dat wordt alweer geen zwemmen voor het slapen. We liggen aan de hoge wal als het voorspelde beetje Zuid-Oostenwind nog zal gaan waaien, maar voor de zekerheid zetten we het ankeralarm aan. De weersvoorspellingen zijn al enkele malen niet juist gebleken.

Maandag 16 juli Taero - Kalvehave - Nyord

's Nachts gaat het toch weer hard waaien: Jan gaat er uit om het anker te controleren en nog twee keer om iets aan de slaande vallen te doen die hem wakker houden. We blijven volgens de GPS, die het ankeralarm aanstuurt, ongeveer nog op dezelfde plaats liggen (+/- 0,02 Zm). We hebben ongeveer 20 meter ketting gestoken, de GPS antenne staat op 7 meter van de boeg en het alarm gaat af als we ongeveer 54 meter (0,03 Zm) verplaatst zijn. Dat is erg krap ingesteld wil het schip nog om zijn anker kunnen draaien (27+27=54m) maar we willen niet nog eens stranden. Het vertrouwen in het apparaat geeft toch een veilig gevoel en een rustige nacht. En zo was het ook, het woei nog steeds toen we het ontbijt klaarmaakten, maar ons viel op dat er een sterke stroming was bijgekomen uit dezelfde richting als de wind. De koffie was net ingeschonken of het alarm ging af. Het anker had te weinig houvast en we schoven langzaam in de richting van het schip aan de meerboei. De tegenwind en stroom waren zo sterk dat het schip niet met de lier naar het anker getrokken kon worden, ook omdat door de golven de ketting steeds weer uit de nesten van de liertrommel klapten. Maar met de motor bij en zorgvuldig aansturen van Henneke lukte het goed. Weer een klus voor de winter om iets aan de ankerketting geleider te verbeteren, de rol mot ook vernieuwd. We sturen op de smalle vaargeul aan en volgen de betonde bochtige route onder een mooie -alweer- grote hoge brug door naar Kalvehave. Het was minder dan een uurtje motoren. Een klein plaatsje waar een winkel is en een bank. Het geld is alweer op. Wij vragen een mevrouw die gehaast de winkel uitkomt waar een betaalautomaat te vinden is, even later rijdt ze in haar auto langs en geeft ons een lift. Bij de haven is een grappig ouderwets hotel, verder lijkt het plaatsje niet bijzonder. Er is al meer dan een week geen internetverbinding te vinden, hier ook niet. Jammer want we willen graag de weblog actualiseren.
Op het kleine eilandje Nyord waar we vandaag naar toe willen is niets te krijgen. Het tegenliggend zeilverkeer schiet ons voorbij in de smalle vaargeul, ze hebben alles mee ze zwaaien vrolijk en lachend naar ons en maken soms een gebaar van: "Pech voor jullie". Een volgende keer zijn de rollen misschien omgedraaid. We motoren naar het piepkleine haventje van Nyord, waar we precies tussen een grote motorzeiler en een Box in passen. Maar een paar decimeter ruimte en harde wind schuin achterop. Rustig aan lukt het vogens het boekje, op de kant is voldoende hulp van anderen die dit soort gemaneuvreer altijd graag ziet en becommentarieert. Na ons lopen er nog enkele schepen binnen die meren af langzij andere schepen, we liggen als sardientjes in een blik. De mooie grote klassieke Yawl (ook een tweemaster maar met een veel korte bezaanmast dan een kits) die naast ons aanlegt, komt ook uit Amsterdam. Aardige man en vrouw aan boord, stukken jonger dan wij. We maken een kort praatje. We doen het zonnehuikje over de giek, wat ook privacy in de kuip geeft, en nemen een pilsje, de buren nemen een borrel en hij steekt een sigaar op. Er komt nog een duits schip met hond en kind naast hen liggen.

Dinsdag 17 juli Nyord

Hij heet Ben en zij Barbara. Vanochtend hebben we koffie bij ze gedronken, Henneke vroeg of ze de boot even kon zien. Vriendelijke open lui en ze verzorgen hun boot geweldig en voeren ermee vorig jaar ook in dit gebied. Het verschil van mening tussen Jan en Ben over de windkracht op dat moment, werd door de windmeter beslecht op 7 Bft, Jan zat er met 5 behoorlijk naast. Na de lunch maken we een kleine wandeling op het eilandje, dat eigenlijk niet veel meer is dan een flinke heuvel met een klein dorpje. Er wonen ongeveer 50 mensen hier, maar door de brug met Mon zijn er zomers veel toeristen en ook de watersporters weten het te vinden. Er is een touristenwinkeltje, waar we aan voorbij lopen en een er is een nog maar net geopende wijn en wiskey zaak in een oude boerderij met een klein terras waar we een koel glas Prosseco drinken. Er is geen nieuwbouw op het eiland, de huisjes staan dicht op een en het ademt een sfeer van een paar eeuwen terug.
's Avonds hebben we voor het eerst last van muggen. Het is meteen goed raak. De oorzaken zijn een kleine poel op het eiland en de wind die plotseling wegvalt. Het muskietennet gaat over het voorluik (waaronder ons bed is) en Jan hang snel improviserend het kaasdoek-gordijn, dat we in Leeuwarden kochten, voor het bed. De twee muggen die we binnensloten hebben onze jacht niet overleefd. Henneke ging direkt na de muggeninvasie achter de klamboe, voor Jan was het nog te vroeg (en kan ook niet rustig liggen lezen in bed) Hij pakt eindelijk het keyboard uit de hondekooi en geeft, terwijl de nacht invalt, een lawaaiig concert. Piano gehamer en Hammond geronk vult de haven. Hij trekt zich niets aan van de muggen die zich aan hem verlekkeren. Pas tegen middernacht zet hij zijn koptelefoon af. De haven en haar gasten zijn in diepe rust als de boel wordt opgeruimd en hij met jeukende armen, schouders en gezicht achter de klamboe verdwijnt. Inspiratie eist zijn tol in de kunst.

Woensdag 18 juli Nyord

Hen heeft ook een paar muggesteken op haar voeten, wat vervelend is, maar het is niets vergeleken met Jan; "eigen schuld dikke bulten" zullen we maar zeggen. Met Barbara van de andere boot is het nog erger gesteld. Ze heeft een allergie voor muggen en haar lichaam reageert heftig met een opgezet gezicht en een enorme dikke wang. Haar medicijnen zullen ook wel helpen maar ze loopt rond met ijscompressen. Het waait hard we blijven in de haven liggen, de buren ook, we helpen hun boot verleggen, die ligt nu voor ons. Enkele boten zijn vanochtend uitgevaren, wat niet altijd gemakkelijk ging met deze wind. Het is een boeiend schouwspel hoe men tegen de wind, en soms tegen elkaar, strijd levert om zonder schade met het schip uit deze kleine haven weg te varen. Jan is in de weer met blokken en takels om straks door Ben in de mast te worden gehezen om de antenne voor de radio's aan te sluiten. Dat was bij het terugplaatsen van de mast niet gedaan. Via een blokje aan de mastvoet en de lier met vertraging is het toch nog zwaar werk om 80 kilo naar boven te hijsen. Ben is niet helemaal gerust op de krakende geluiden van de lijnen, maar alles gaat zoals verwacht en Jan is een kwartiertje ongemakkelijk bezig in de top van de mast met tang, schroevedraaier, zakmes, draad en isolatieband. Hen maakt een foto. 's Middags willen we ze op een biertje tracteren in de tuin van het enige restaurant hier. Het wordt erg gezellig en we blijven er ook eten. Het eten is goed, maar zoals steeds het geval is met erg weinig groente. Het lijkt in Denemarken vooral te draaien om veel vlees, of vis, aardappelen en vooral de toetjes. Wij nemen ditmaal per uitzondering ook een toetje. Enorm: Groot, Zoet Zacht en lekker. Verse vruchten, room, ijs, cake chocolade. Het is druk in het restaurant, twee dames in de bediening, ze lopen zich rot, maar pakken het effectief aan. We gaan als laatste weg en lopen in de avondschemer de heuvel af naar de haven. Er is een beetje wind, die houdt gelukkig de muggen wel weg.

Donderdag 19 juli Nyord - Rodvig

Jan staat op met pijn onder in zijn rug. Misschien het gevolg van het in de mast werken van gisteren. Toch willen we wel weg vandaag, het is gunstig weer, stevige westenwind en we varen naar het noorden, dat zal wel opschieten. We zwaaien de Aloeita van onze buren uit en vertrekken richting Rodvig. Dat is eerst nog een uur door de slingerende geul en dan nog een 2 -3 uur recht door zee. Het zonnetje schijnt en we hebben eindelijk weer een heerlijke zeildag. Onderwijl drinken we koffie en lunchen uitgebreid. De auto-pilot stuurt het langste deel van de reis. Rodvig is een overvolle haven; een tussenstop voor schepen van en naar Kopenhagen en ook nog eens drukke visserij. Het duurt even voor we een plekje vinden aan het uiterste puntje van een dammetje in de haven waar we buiten de laatste box vast maken. Even later komt er een Deense familie uit Kopenhagen bij ons langszij liggen.

Het is hun eerste vakantiedag. Het oudere Deense echtpaar aan de andere kant spreekt geen andere talen, maar met veel glimlachen en gebaren ontstaat een goede sfeer. Op een boot verderop speelt iemand ukulille en verderweg wordt gezongen. De zon gaat weer mooi onder, begeleid door Jan aan de piano en Henneke aan de breipennen.

Vrijdag 20 juli Rodvig - Dragor

Jan's rugpijn is veel erger geworden. Hij kan nauwlijks recht op staan of bewegen. Na lang wikken en wegen besluiten we toch uit te varen. Het ziet er naar uit dat het op het land een warme dag gaat worden en een beetje rondkijken gaat niet met Jan zijn ongemak. Henneke moet het dek- en zeilwerk doen, Jan de motor en het stuur. We gaan richting Dragor, dat is tegen Kopenhagen aan, alleen het vliegveld ligt er tussen. De wind is aanvankelijk tegen, maar zal later op de dag nog draaien en uit een gunstiger hoek staan. We maken eerst een slag van een uur de kust uit, dan gaan we overstag. De wind is zwak en we lopen maar een goeie 2 knopen. Maar we varen in een lekker warm zonnetje over hele kleine golfjes, Jan zit in een gemakkelijke stoel en kan het wel uithouden zo. We varen langs steile mergelklippen langs het kerkje van Hogerup waarvan een deel van het schip al van de rotsen in zee is gestort. Wat er nog van overeind staat is met een betonfundering gestut, maar uiteindelijk zal die het ook begeven. Honderd meter landinwaarts is al een nieuwe kerk gebouwd. De lunch tijdens het varen bestaat uit roggebrood (zwartzbrodt) met zoetzure haring en bier. Een voortreffelijke combinatie die we vaker aten. Als de wind niet en beetje toe nemt dan komen we pas rond middernacht op de plaats van bestemming. Als het eindelijk gaat waaien, gaat voor de laatste 2 uur op de motor aan, we moeten er precies tegenin. We varen tegen negenen de overvolle haven binnen en meren na even zoeken af langszij een grote moderne en luxe nederlands zeiljacht, er is daar niemand aan boord. In Jan zit bijna geen beweging meer, van boord komen en lopen is erg pijnlijk.