Deel 2, Terug naar Zweden

Maandag 7 juli; Amsterdam-Lidkoping. We willen tegen negen uur op Schiphol zijn om de bagage af te leveren, we hebben meer bij ons dan als handbagage mee kan. Inchecken hebben we al via internet gedaan. Het is druk op Schiphol waar we net op tijd de bagage afgeven. Een merkwaardig gevormd pakket waarin Jan teakhouten latjes en hout voor het nieuwe pennenbalk heeft verpakt willen we als handbagage proberen mee te nemen. Het pakket lijkt op een flink jachtgeweer, en de beveiligingsmensen maken er grappen over. Als Jan zegt dat ook het maken van een grap over een zogenaamd wapen je een veroordeling kan opleveren, zeggen de uniformen lachend dat dit wel voor ons geldt maar niet voor hen. We zijn ondanks de lange rij redelijk snel door de securitycheck heen. We kopen nog een fles Korewijn voor ons zelf en een fles jonge Bokma voor de havenmeester die voor ons regelde om een maand te kunnen blijven liggen op een gastenplaats. Als we bij de gate aankomen is men juist aan het instappen toe. We hebben ruime plekken bij de nooddeur en de vriendelijke stewardess geeft ons instructies hoe we in geval van nood de deur eruit moeten halen en naar buiten gooien, behalve als de motor of de vleugel in de fik staat. Ze zeggen dat vliegen erg veilig is, maar in bus en trein krijg je nooit zo'n verhaal te horen van de conducteur. Klokslag tien vliegen we op, om vijf kwartier en een redelijk kopje koffie met een chocoladewafel later op Gotenburg te landen. De bus naar het station staat al klaar. Om half een proberen we de bagagekluis waar al onze bagage precies in past af te sluiten nadat we er 40 kronen in hebben gegooid. Dat lukt niet, het ding is stuk. Alle kluizen zijn verder bezet. We slepen de bagage door Gotenburg waar we op een terras bij een Chinees eten. De enige trein die we vandaag kunnen nemen vertrekt pas om drie uur. Er wordt aan het spoor gewerkt en er zijn bussen ingezet, allemaal erg ingewikkeld en het duurt een uur langer. De trein zit barstens vol er moeten zelfs mensen staan. We stappen een station eerder uit want we herkennen het winkelcentrum. Dit is een stuk minder ver lopen naar de haven. Het is koud, somber en nat weer, het waait hard. De windmolen in de bezaansmast van Lena draait niet meer, er is een schoot in de wieken geschoten. Het is nog een heel gedoe om die vanaf het dek uit de wieken te slingeren. Daarna draait het ding weer en levert ook stroom.