Alweer een tocht op de motor, op de rivier mag niet gezeild worden, maar dat zou ook niet kunnen vanwege de lichte tegenwind die al een week uit noordelijke richtingen komt. Het landschap is mooi en afwisselend, soms rotsen en bos en dan plotseling licht glooiend hooiland of weide waar de koeien met de poten verkoeling zoeken in de rivier, het is erg warm voor mei.
Het is maar een paar uur varen tot we bij de sluizentrap van Trolhättan komen. 4 sluizen aaneengesloten die ons zo'n 40 meter omhoog brengen. Het zijn grote hoge sluizen die uit de rotsen zijn gehakt. Ook het kanaal waarin we later zullen varen is niet uitgegraven zoals wij dat in Nederland gewend zijn, maar uit de rots 'geblazen' met dynamiet. Onvoorstelbare hoeveelheden rots is afgevoerd. In de sluis is één zijde ook rotswand, aan de andere zijde zijn een paar bolders in een hoge muur, maar die zitten te ver van elkaar om onze -plotseling kleine- boot aan te leggen. We moeten midscheeps vasthouden met een spring voor en achter aan een ijzeren ladder in de muur en als het schip stijgt snel om beuren enkele sporten hoger vastleggen. Henneke vaart en Jan doet het zware touwwerk. Bij de eerste sluis staat een grote groep mensen naar ons 15 meter lager te kijken, we zijn de enige boot en de procedure verloopt vlekkeloos. In het zomerseizoen komen hier 4000 plezierjachten doorheen, dat geeft veel spektakel en lange wachttijden. Alle sluizen door neemt ruim een uur in beslag , het zijn ook enorme hoeveelheden water die verplaatst moeten worden. Ieder sluis meet 90 bij 15 meter en er moet 12.000 kubieke meter bij om ons een stapje hoger te brengen. Bij de laatste sluis betalen we de € 85,- voor de doorvaart incl. het liggeld onderweg. Direct naast de sluis, in de toegang tot de oudste een eerste sluistrap uit 1800, is een steiger waar we kunnen meren en de nacht doorbrengen.
Er ligt een ouderwetse witte kanaalboot met dagjesmensen en er is een ijskiosk en even hogerop een restaurant met terras. Alles is erg rustig in de warme middagzon. Het sluiscomplex is een van de belangrijkste historisch-technische bezienswaardigheden van Zweden; Zowel de jongste 1916 (waar we zojuist doorheen voeren) als de twee oude en in verval geraakte systemen. Het is nog vroeg in de middag en we maken direct een wandeling over de sluizen, de mensen zijn vertrokken met de kanaalboot, we hebben weer het rijk alleen. De natuur en de uitzichten zijn geweldig en vormen een prachtige omlijsting van de vervallen en imposante oude techniek. We maken veel foto's en zijn erg onder de indruk.
Als we 's avonds in de kuip nog zitten te genieten van de heerlijke avond, vaart er ongeveer drie meter verderop een grote rode tanker langs die precies in de sluis past. We lopen er snel heen en maken foto's. Het is knap manoeuvreren met zo'n groot ding. Als het schip onder in de sluis ligt kunnen we bijna op het dak van het stuurhuis kijken.>
Donderdag 29 mei:Trolhättan.
Na drie dagen op de motor varen en nog zo'n dag voor de boeg, blijven we vandaag lekker rustig hier bij de sluizen liggen. We maken een lange wandeling langs de rivier naar de oude watervallen die nu droog staan omdat de waterkrachtcentrales nu stroom putten uit het enorme verval. Die centrales zijn op zichzelf ook al de moeite van het bezichtigen waard, maar dat blijft aan de buitenkant. De rondleidingen binnen zijn alleen in de vakantietijd beschikbaar en ook het informatiecentrum is gesloten. We glippen achter een schoolklas aan toch even naar binnen en weten enkele folders van de energiemaatschappij te bemachtigen. Vattenval (waterval) is de naam van de maatschappij, dezelfde die de eigenaar is van de centrale in Kopenhagen waar deze winter onze thuishaven was. De folders geven naast veel terzake informatie over de verschillende waterkrachtcentrales hetzelfde irritante beeld als de folders van NUON, Essent en hoe ze ook allemaal heten thuis. Zij vormen de basis van het gezinsgeluk en de welvaart in het land met hun gezonde energie. A-me-hoela, zeker hier in Zweden waar deze maatschappij ook drie vreselijk schone (d.w.z. Geen CO2 uitstoot) kerncentrales bezit. De watervallen die nu droog liggen maar in het seizoen twee maal in de week weer even mogen bulderen van de firma om toeristen te bevredigen en mooie foto's te publiceren in die folders. Nu zijn wij de enige bij de rond afgesleten rotsen met soms diepe kloven van eeuwen watergeweld. Er achter de ruïnes van kleine door waterraderen aangedreven industrieën. Een kleine eeuw geleden is men begonnen met het water hier te temmen er was toen amper emplooi en een klant voor elektra te vinden. Toch heeft het de wereld ingrijpend veranderd. Terug naar de boot praten we nog lang door over de veranderingen die technische ontwikkelingen betekenen voor de samenleving. Als we bij de oude vervallen sluizen komen, met in steen gehouwen gedenkplaten van koning Gustav de zoveelste die de tweede groep nieuwe sluizen in 1844 officieel opende omdat het aantal schepen enorm toenam en men verwachtte dat het nog verder toe zou nemen. Maar het aantal schepen verminderde terwijl de afmetingen van de schepen toenam waardoor de sluizen te klein waren en er weer nieuwe moesten komen. En wie had de betekenis van de mobiele telefoon, de PC, Internet, GPS, zaken die in onze tijd ontwikkeld zijn kunnen voorzien? Hoe hebben die niet ingegrepen in ons leven? We eten een ijsje van de kiosk. De toekomst voorspellen is moeilijker dan iets uit het verleden te begrijpen. 's Avonds komt er weer zo'n enorm schip voorbij, we blijven in de kuip zitten, we weten wel hoe het afloopt. 's Nachts komen er nog een paar langs. De schroeven maken onderwater zoveel geluid dat het lijkt alsof er vrachtladingen grind op het dek worden gestort. Door de patrijspoorten blijft het een beangstigend beeld die stalen muren zo dicht langs te zien komen. Om halfvier is het trouwens al klaarlichte dag.
