Dinsdag 6 mei.
Weer zo'n heerlijke dag, voorlopig blijft het zo als we de weerkaarten goed interpreteren. We halen de zeilen uit de zakken en zetten de fokken op. Jan haalt de boot eerst overhoop om de schoten te zoeken, die we voor het gemak gewoon bij de zeilen in de zakken hadden gedaan. Henneke gaat op een leenfiets boodschappen doen, De voorraden zijn nog lang niet aangevuld. Jan wijzigt intussen de bediening van de grootschoot. Tot nu toe liep dat niet lekker. Blokken worden verwisseld en de schootklem wordt verplaatst en een eenvoudiger type. Na de lunch, haalt Hen de rest van de boodschappen op de fiets die niet vooruit te branden is. (die leenfietsen zullen alleen al daarom niet snel gestolen worden) Maar toch net iets handiger dan met de bus. Als ze bepakt en bezakt terug is, is ook het grootzeil weer aan de mast. Tevreden met al ons gesjouw gaan we weer eens eten in de zeilclub. Het dagmenu is alweer iets met spek, we gaan voor een havenburger. Het bier is weer best.
Woensdag 7 mei.
Heerlijk om al vroeg buiten in de kuip te kunnen ontbijten. Dat doen we altijd uitgebreid. We drinken heerlijke versgemalen koffie met opgeklopte melk (zoals altijd) Blij met de nieuwe koffiemolen. Wat kan het leven toch genoeglijk zijn. We lezen de E-mails en schrijven terug. Fijn dat mensen waar we van houden nu van de tuin genieten. Henneke belt dagelijks even met haar zus. Chemo-kuren zijn zwaar, ook op afstand willen we laten weten dat we haar in onze gedachten tot steun zijn. Henneke wordt oma en haakt soms uren achtereen aan een dekentje. Vandaag komt dat er niet van want we gaan wandelen door Kopenhagen, en op een terrasje zitten. Een heerlijke middag. Met de veerpont weer terug naar Christianshavn, nog een beetje vis en sla voor het avondeten, (veel) geldpinnen voor de windgenerator-constructie die morgen bezorgd zal worden en met de bus weer naar Lena. Op het voordek eten we en zien de zon wegzakken. Het wordt snel koud.
Donderdag 8 mei.
In de loop van de middag wordt de steun voor in de mast afgeleverd door Klaus, een vriendelijke man die bevriend is met de man die het ding in elkaar lastte. Zijn boot ligt hier ook in de jachthaven en hij is en zeer ervaren zeiler. In de kuip met boeken en kaart wijst hij de mooie plekken aan waar we beslist naar toe zouden moeten. Zelf heeft hij al vele lange tochten gemaakt. Portugal, Caledonian Canal in Schotland en naar Finland. Dat laatste raadt hij beslist aan als we toch aan de oostzijde van Zweden terecht komen. Maar het is wel een grote afstand, Vanaf Stockholm minstens vijf dagen en nachten aan een stuk doorvaren. Dat is niet helemaal onze manier van trekken. Jan koopt tegen het einde van de middag nog een hekanker en een nylon band van 35m op een grote katrol zoals ze die in Zweden gebruiken bij het ankeren. 's Avonds lukt het niet om de zaak gemonteerd te krijgen doordat de bijgeleverde boutjes te kort zijn. Ook blijkt het anker aan boord wel erg groot en zwaar voor dit doel. Er is geen lier achterop om het te lichten.
Vrijdag 9 mei.
's Middags komt Paul met Stefan een Duitse jongen die de constructie aan de mast zal bevestigen en helpen met het aansluiten van de windgenerator. We varen de boot met z'n kont naar de steiger zodat we daar op kunnen werken. De bezaanmast laten zakken kunnen we op eigen kracht, maar het blijft een hele klus met demonteren van wantspanners en de giek.
Het ding zit er met grote popnagels zo op vast. Jan haalt het zalinglicht los dat al een tijdje niet brandde. Dat loopt uit op een ramp doordat het niet meer terug te plaatsen is. De grote halogeenlamp is met een 12 cm bronzen ring geborgd in een houder. Het lijkt eenvoudig om die weer terug te plaatsen, maar het blijkt in de praktijk onmogelijk. Stefan haalt spullen om de kabel door de mast te laten lopen, Jan heeft daar een hard hoofd in, het is een gepiel vanjewelste. Maar Stefan heeft er ervaring mee. Jammer van het geboorde gat in de mast, het lukt niet vanwege het schuim in de mast, om een draad te trekken. Jan is inmiddels wel naar de winkel heen en weer gelopen om langere kabels te kopen omdat de windmolen hoger gemonteerd wordt dan hij voorzag. Stefan stelt voor om de zalinglichten parallel te schakelen en de zo vrijgekomen kabel te gebruiken voor de windmolen. Dan blijft er nog maar een klein stukje kabel buiten de mast. Jan vind die kabel eigenlijk te dun voor het doel, maar Stefan die ook elektrotechnicus is rekent voor dat het makkelijk kan. Henneke maakt een lunch met roggebrood rode biet en haring. Stefan is een aardige handige jongen en van veel markten thuis.
Hij stelt voor om het onwillige zalinglicht vast te kitten, wat uiteindelijk leidt tot een enorme smeerboel van zwarte bijna niet te verwijderen troep. De windmolen moet verder gemonteerd worden wat erg eenvoudig is, maar Jan ziet over het hoofd dat niet alle schroeven gelijk zijn waardoor er achteraf drie vervangen moeten worden door anderen, dus weer naar de winkel, en dan nog een keer omdat de lengte ook niet klopt. Stefan is dan na een halve dag arbeid plotseling vertrokken, het lange Pinksterweekeinde lokt. Daar hebben we niet bij stilgestaan, maar het betekent dat maandag ook alles gesloten is en we nog extra moeten fourageren. Het is inmiddels op de steiger druk geworden. Steeds meer mensen moeten over onze obstakels van mast en verstaging heen sjouwen. We helpen daarbij wel, maar als grote gezinnen met zwaarbeladen karren er door moeten, wordt het toch noodzaak de mast maar iets om hoog te brengen. We doen nog pogingen om het vieze lampje te monteren waarbij de ring door de planken van de steiger heen in het anderhalve meter diepe water verdwijnt. We zien het liggen op zand, het glimt in het zonlicht dat makkelijk door het heldere water heendringt. Het lukt ons om liggend op onze buik met een pikhaak het ding van de grond te vissen. We staken onze pogingen om het te willen monteren. We hebben er straal genoeg van en reinigen de zaak met aceton. Met ijzerdraad en tape wordt de boel provisorisch in elkaar geflanst en gaat de mast helemaal omhoog.
De verstaging wordt op spanning gebracht en de boot weer terug gevaren. Jan schildert de boordranden verder af, daar was hij die ochtend al vroeg mee begonnen. En om acht uur zijn we eindelijk klaar om te gaan eten. Henneke is volledig uitgeput en nog maar net in staat om een hap naar binnen te werken in het clubrestaurant. Ze vindt dat Jan er bleekjes uit ziet, het is chagrijn, dat het allemaal niet zo perfect is geworden als hij zich had voorgesteld. Gelukkig voor ons dat eten en drinken ons weer snel in het rechte spoor helpen. We kijken naar buiten en zien Lena met een mooie windmolen in de achtermast.
Er staat amper een zuchtje wind. Op sommige ander boten waar ze zo'n ding hebben zie je ze draaien, de onze staat stijf stil. Henneke is bang dat er toch iets nog niet helemaal goed zit met het ding. Met Jan is daar geen gesprek meer over te voeren, hij wil er niet aan denken om de zaak weer te moeten demonteren.
